Tekst - Vlaams Parlement

-122- Vlaams Parlement - Vragen en Antwoorden - Nr.8 - Mei 2006
INGE VERVOTTE
VLAAMS MINISTER VAN WELZIJN, VOLKSGEZONDHEID EN GEZIN
ANTWOORD
op vraag nr. 126 van 21 maart 2006
van HILDE CREVITS
1. In Vlaanderen zijn er weinig intergenerationele projecten waarbij kinderdagverblijven
gevestigd zijn binnen dezelfde infrastructuur als rust- en verzorgingstehuizen voor ouderen.
Er is mij 1 dergelijk werkend project bekend dat, binnen het uitbreidingsbeleid in de
kinderopvang, een erkenning heeft verkregen. Een ander project heeft een principieel akkoord
en is in realisatie. Een ander project heeft een aanvraag gedaan voor een principieel akkoord.
Het project dat reeds gerealiseerd is, is een samenwerkingsproject van het Woon- en
zorgcentrum Onze-Lieve-Vrouw van Troost in Zandhoven , de vzw Landelijke Kinderopvang
en de gemeente Zandhoven. Het woon- en zorgcentrum verhuurt twee huizen aan de vzw
Landelijke Kinderopvang en de gemeente zal financieel bijspringen als het project
verlieslatend is. Het project startte vanuit een nood van het personeel aan flexibele
kinderopvang. Door de flexibele inzetbaarheid van de onthaalouders kan men ruime
openingsuren garanderen. De bijdrage die ouders betalen is afhankelijk van het inkomen,
zodat de dienstverlening voor iedereen toegankelijk is. Het idee voor de combinatie van
kinder- en ouderenzorg is ontstaan vanuit een gemeenschappelijke nood en zorgattitude. De
bewoners worden betrokken bij de activiteiten in het kinderdagverblijf en er is ook een grotere
wisselwerking met de dorpsgemeenschap. Ouderen voelen zich ook jonger door de
aanwezigheid van de kinderen. De wisselwerking heeft wel degelijk een meerwaarde voor de
bewoners en de kinderen.
Verder zijn er in Vlaanderen nog enkele projecten waarbij een kinderdagverblijf gevestigd is
op de campus of in de nabijheid van een woon- en zorgcentrum, maar de werking staat er los
van elkaar.
2. Dergelijke projecten zijn waardevol en verdienen navolging. Ze kaderen in een belangrijke
beleidsdoelstelling om te komen tot een meer kwaliteitsvolle en inclusieve kinderopvang.
Wanneer lokale initiatieven komen tot dergelijke win-win-situaties zoals het voorbeeld van
Zandhoven is dit zeker toe te juichen.
De ervaring met één project is evenwel onvoldoende om algemene conclusies te kunnen
trekken over de meerwaarde. Het gebruik maken van hetzelfde management, infrastructuur en
andere ondersteunende diensten kan door de schaalgrootte voordelen opleveren. Het contact
tussen de generaties kan zeker ook voor beide voordelen hebben. Er kunnen evenwel ook
vragen worden gesteld, die momenteel onvoldoende beantwoord zijn. Brengt het organiseren
van de onderlinge contacten een bijkomende belasting en werkdruk mee voor de directie en
begeleiding? Welke zijn de risico's of de bijkomende inspanningen verbonden aan het
samenbrengen in één infrastructuur van zowel ouderen als kinderen, inzake hygiëne,
infectieziekten, ...? Uiteraard moet er ook over gewaakt worden dat de rust van de
rusthuisbewoners kan gegarandeerd worden, zeker van de meest zorgbehoevenden. Vooraleer
dergelijke zorgvorm op grotere schaal aan te bieden, is ook ruimere ervaring en
wetenschappelijk onderzoek nodig.
Dergelijke projecten verdienen echter, zoals andere, ongetwijfeld aandacht en worden
behandeld in het geheel van de aanvragen voor uitbreidingen van kinderopvang. Alle
aanvragen krijgen evenwaardig een kans en worden onder meer gescreend op hun