Tekst - Vlaams Parlement

-648- Vlaams Parlement - Vragen en Antwoorden - Nr.8 - Mei 2006
MARINO KEULEN
VLAAMS MINISTER VAN BINNENLANDS BESTUUR, STEDENBELEID, WONEN EN INBURGERING
ANTWOORD
op vraag nr. 112 van 24 maart 2006
van ELS ROBEYNS
1. Teneinde alles in een ruimer perspectief te zien, wil ik graag verwijzen naar de debatten
gevoerd in het Vlaams Parlement in het kader van betaalbare kavels en betaalbaar wonen.
Tijdens de laatste hoorzitting d.d. 20 april 2006 heb ik en collega bevoegd voor Ruimtelijke
Ordening Dirk Van Mechelen een uitgebreid exposé gegeven omtrent deze problematiek en
wat kan worden gedaan om het aanbod aan betaalbare kavels in Vlaanderen te verhogen.
Uit deze hoorzitting bleek inderdaad dat als de bestaande reserve aan onbebouwde percelen in
kaart wordt gebracht de overheidsactoren inderdaad prominent aanwezig komen. Uit cijfers
die collega Van Mechelen gaf tijdens de hoorzitting bleek dat deze overheidsactoren goed zijn
voor 41% van de onbebouwde percelen. Dit cijfer is gefilterd uit de registers van de
onbebouwde percelen van 146 gemeenten, waar een steekproef is uit genomen van eigenaars
die meer dan 10 percelen in eigendom hebben.
Om nu deze overheidsactoren aan te zetten om hun reserve actief te maken kunnen we zowel
stimulerend als sanctionerend te werk gaan maar dan nog zal de prijs van bouwgrond bepaald
worden door vraag en aanbod en dus door de koopkracht van de kandidaat-koper en door de
rente. De maatregelen die de overheid dus neemt zullen altijd flankerend zijn.
Voor de stimulerende maatregelen die genomen zijn in het kader van Ruimtelijke Ordening en
Financiën verwijs ik naar de uiteenzetting van collega minister Van Mechelen.
Voor wat de bevoegdheid Wonen betreft, heb ik een werkgroep Gemengde Projecten opgestart
om de potenties en mogelijkheden van samenwerking tussen private ontwikkelaars of
investeerders en deze overheidsactoren te faciliteren. Deze werkgroep onderzoekt de
mogelijke hinderpalen in een verbeterde en vlottere samenwerking tussen deze beiden. Het
gaat om projecten waar zowel sociale huisvesting wordt voorzien als private woningbouw of
soms andere functies zoals kantoren of winkels. Het is de bedoeling om met al deze initiële
gezamenlijke projecten moeilijkheden op het terrein te detecteren en daaruit lessen te trekken.
Zo heeft de werkgroep tot op heden enkele belangrijke knelpunten blootgelegd die verder
dienen te worden onderzocht en mogelijks aangepast om een samenwerking tussen de
overheidsactoren en private partners mogelijk te maken:
− beperkte mogelijkheden van sociale huisvestingsmaatschappijen om met private
initiatiefnemers samenwerkingsovereenkomsten af te sluiten (wet op de
overheidsopdrachten en de Vlaamse Wooncode);
− de verschillen in BTW-aanslagvoet tussen private en sociale woningbouw;
− het opdrachtgeverschap van de aan te leggen wegeninfrastructuur;
− de synchronisatie van de door de private partners en de sociale
huisvestingsmaatschappijen te volgen procedures;
− het ontbreken van een uitvoeringsbesluit dat subsidies toekent aan private
initiatiefnemers.
2. Wat betreft de positieve ontwikkelingen op het veld inzake stimulerende maatregelen kan ik u
geen cijfers geven van de evoluties en dit wegens een te embryonaal stadium. Wat betreft de