Tekst - Vlaams Parlement

-474- Vlaams Parlement - Vragen en Antwoorden - Nr.8 - Mei 2006
FRANK VANDENBROUCKE
VICE-MINISTER-PRESIDENT VAN DE VLAAMSE REGERING, VLAAMS MINISTER VAN WERK, ONDERWIJS
EN VORMING
ANTWOORD
op vraag nr. 144 van 30 maart 2006
van LINDA VISSERS
1. Ook in verschillende andere politiezones in Vlaanderen ontstonden de afgelopen jaren
samenwerkingsinitiatieven tussen onderwijs en politie of justitie om geweld op school tegen te
gaan en/of spijbelen effectief aan te pakken. Het gaat hierbij steeds om lokale initiatieven,
opgestart vanuit een plaatselijke dynamiek en gebaseerd op lokale engagementen.
Enkele voorbeelden:
• In Leuven nam de Jeugd en Sociale Dienst van de politie het initiatief om een plan uit
te werken om schoolverzuim tegen te gaan en delinquent gedrag aan te pakken. Naar
aanleiding hiervan werd een werkgroep opgericht met vertegenwoordigers uit
onderwijs, welzijn, politie en justitie. Met de verschillende betrokkenen werd een
stappenplan uitgewerkt met een standaard meldingsfiche en een gestandaardiseerde
procedure voor aanpak. Bovendien werden afspraken gemaakt over gerichte controles
tijdens de schooluren op openbare plaatsen in de directe omgeving van scholen.
• In Antwerpen is het jeugdparket (in samenwerking met de stedelijke regiecel VISIEr)
in oktober 2002 gestart met het project ‘protocolovereenkomsten’. Deze
protocolovereenkomsten installeren een effectieve samenwerking tussen (secundaire)
scholen, politie en jeugdparket. Initiatieven van de partners worden op elkaar
afgestemd en gebundeld om te komen tot een globale en geïntegreerde aanpak van
agressie en (als misdrijf omschreven) feiten in en rond de scholen. Door middel van
vaste contactpersonen, meldingsformulieren en feedbackformulieren betekenen deze
protocolovereenkomsten het sluitstuk op een intensieve en gestructureerde aanpak van
problematische leerlingen.
Ik benadruk dat dit slechts enkele voorbeelden zijn, en dat er lokaal waarschijnlijk ook nog op
heel wat andere plaatsen afspraken gemaakt zijn tussen scholen en politie/justitie.
2. De aangehaalde voorbeelden tonen m.i. aan dat dergelijke samenwerkingsverbanden ontstaan
vanuit lokale initiatieven en ook lokaal gedragen worden. Ik ben hiervan ook een voorstander:
dergelijke initiatieven ontstaan vanuit een lokale nood, een lokale dynamiek. Ik heb
vooralsnog dan ook geen plannen om dergelijke initiatieven centraal te ondersteunen.
Wel stel ik in mijn actieplan rond spijbelen en schoolverzuim, dat momenteel ter bespreking
voorligt in het Parlement, dat ik het gesprek wil aangaan met de Vereniging van Vlaamse
Steden en Gemeenten om te komen tot een gezamenlijke visie over de rol van de lokale
overheid bij de opvolging van leerplichtproblemen. Hierbij is de rol van de lokale politie
natuurlijk een belangrijk aandachtspunt.
3. Aangezien het gaat over lokale initiatieven, berust ook de evaluatie van deze projecten bij de
lokale betrokkenen. Vooralsnog zie ik hierin geen opdracht voor het beleid.