Tekst - Vlaams Parlement

Vlaams Parlement - Vragen en Antwoorden - Nr.8 - Mei 2006 -357-
KRIS PEETERS
VLAAMS MINISTER VAN OPENBARE WERKEN, ENERGIE, LEEFMILIEU EN NATUUR
ANTWOORD
op vraag nr. 394 van 30 maart 2006
van RUDI DAEMS
1. Vooreerst wijs ik er op dat de decreetgever er bewust voor geopteerd heeft om bos via een
algemene beschrijving te definiëren, met aanvulling van een aantal specifieke
verduidelijkingen (art. 3 Bosdecreet). Dit om het toepassingsgebied van het Bosdecreet zo
breed mogelijk te maken. De decreetgever heeft zich steeds gehouden aan dit standpunt. Het is
zo dat de invoering van het compensatieprincipe bij ontbossing de druk op art. 3 heeft
verhoogd, teneinde tot een meer transparante en rigoureuze omschrijving te komen, gezien de
mogelijke financiële impact ervan.
Het blijkt in de praktijk inderdaad niet altijd eenvoudig om te bepalen of een bepaald perceel
onder de toepassing van het Bosdecreet valt. De problemen stelden zich onder meer m.b.t.
afstand tussen de aanwezige bomen, kerstboomaanplantingen, smalle begroeiingen met
bomen, struwelen, weilanden met bomen, jonge aanplantingen, open plekken binnen het bos,
tuinen, parken.
Voorstellen tot aanpassing van art.3 van het Bosdecreet zijn opgenomen in het ‘ontwerpdecreet
houdende diverse bepalingen inzake leefmilieu en energie’ dat momenteel ter
behandeling voorligt in het Vlaams Parlement. Het betreft een verduidelijking van het
onderscheid tussen kerstboomaanplantingen en bosbestanden met naaldbomen en ook een
voorstel om korte-omloophoutteelt en wissenteelt duidelijk uit te sluiten van het
toepassingsgebied van het Bosdecreet. Daarnaast werden ook interpretaties geuniformiseerd
onder de vorm van een interne dienstnota, die ervoor moet zorgen dat binnen het Agentschap
voor Natuur en Bos (ANB) art.3 van het Bosdecreet op een uniforme wijze geïnterpreteerd
wordt. De tekst werd opgesteld na grondige studie van de wetgeving, voorbereidende stukken
en rechtspraak, en na uitgebreid intern overleg.
2. M.b.t. de vermelde voorbeelden:
a. Hakhout is zonder twijfel een bosbedrijfsvorm (naast hooghout en middelhout)
waarop het Bosdecreet van toepassing is. Het gaat hier in feite niet om
struikvegetaties, maar om bomen, bestaande uit stobben waarop meerdere stammen
gegroeid zijn na het tot op de grond afzetten van de aanvankelijke enige stam.
Omzetten van hooghout naar hakhout is dus geen ontbossing, maar een
bosbeheersmaatregel, die door het ANB beoordeeld wordt via het bosbeheerplan of
een kapmachtiging.
Struwelen daarentegen bestaan wel hoofdzakelijk uit ‘houtachtige struikvegetaties’,
zonder bomen, maar ook hier is volgens de dienstnota het bosdecreet van toepassing.
Omzetting van hooghout naar struweel is dus evenmin ontbossing en wordt door het
ANB beoordeeld via het bosbeheerplan of een kapmachtiging.
b. Wat betreft de toepassing in de praktijk van het begrip ‘bestendig bosvrije oppervlakte
binnen het bos” is er inderdaad heel veel discussie geweest. Precies om ongewenste
ontbossing en mogelijke ontwijking van de compensatieplicht tegen te gaan heeft het
ANB dit begrip tot nu toe altijd heel eng geïnterpreteerd (max. 0,5 ha). Dit was echter
in tegenspraak tot de eigen beheervisie voor openbare bossen waar, vanuit het idee
van een duurzaam en meer natuurgericht bosbeheer, gestreefd wordt naar een
voldoende groot percentage open plekken binnen het bos.