Biografi over folkemusikarar og –dansarar i Numedal

Recommendations

Info

Folkemusikere og folkedansere i Numedal Som unggut høyrde Ole mange spelemenn på Kongsbergmarken, t.d. Lars Fykerud, Grimsgaard og Kleven. Seinare kom han til å vera meir i lag med dei. Elles må Hellik Rud nemnast som ein av læremeistrane hans. Etterkvart blei det eit utal av spelemenn han råka saman med. Han hadde lett for å lære, og han fekk eit svært slåtterepertoar. Spelet hans var kraftig med god takt, og han hadde god bogeføring. Gullik Sandbek var omtrent jamgammal med Ole, og dei var mykje saman. Det blir fortalt at dei spela så likt. Hakkelberg snakka om at Fykerud'n kasta bogen (la han frå seg) , og det let like godt. Så skulle eg og .Kølt'n» (Gullik Sandbek) prøve au - men meiner 'u vi hørte no' 'a, det va' stilt som i grava.. Ole var ein ypperleg sogeforteljar, og hadde mest alltid noko nytt å komma med. Somme meiner han gjekk Anders Ødegaarden ein høg gang når det galdt skrøner og historier. Mykje skulle vera sjølopplevd. Eg kan forresten nemne at han var syskenbarn til forfattaren Waldemar Hakkelberg. Eit par soger om Hakkelberg. Det var ein 17. mai at barnetoget drog ut frå Kirketorget på Kongsberg med faner og klingande spel. Aller fyrst gjekk han Sigvart Steffensen, dirigenten, med kornett. Bak han gjekk Johan Røraas og bles tuba (til vanleg gjekk han bakerst og slo på stortromma) . Så kom dei andre og til slutt Ole Hakkelberg som vikar på stortromma. Komne eit stykke bort i Sølvverksgata, kom han Sigvart springande og ropa til trommeslagaren heilt bestyrta - Du ligger en halv takt etter. Jeg, sa Hakkelberg`n, jeg slår etter kjakane på`n Johan Roraas, jeg. Ein gong Kjetil Flatin frå Seljord heldt konsert i Svene, var Ole Hakkelberg på besøk oppi der. Da han fekk greie på kor Flatin heldt til, ville han av og treffe han. Flatin var visst litt reservert, men Ole fekk da sjå på fela hans, og han strauk jamvel litt på ho. Du e' spelemann, du, sa Flatin til han. Å nei, han var da ikkje det. Jau d u e' spelemann, og no ska' du spela ein slått åt meg. - Dei spela til morgon. Hakkelberg var ein kunstnarnatur, eit eigenarta menneske, og han kunne vel vera noko lunete somme tider, kanskje. Men han var ein svært humoristisk mann. Når han fortalde noko morosamt, så lo ikkje han, iallfall ikkje før etterpå. Han var godlyndt, hadde nokre store, milde auge. Olav Bratås sette mykje pris på han og fortalde om han. Han spela òg fleire slåttar etter han, bl.a. nokre fine reinlendarar. Ole Hakkelberg døydde i 1950 og er gravlagt på Kongsberg. Halland, Olav (1922-????) Nore. Dans Halland, Ole Torsteins. (1898—1972) Halland, Sigrid Olsd. f. Solheim (1895—1978) Nore. Dans Ole var bonde og banevoktar på Numedalsbana. Halvor Halvorson Oskehølen (1789-1876) Nore/Veggli. Hardingfele Fra Jan og Bjarne Han budde på plassen Labberud under Rustand. Oppnamnet sitt fekk han etter at han flutte til plassen Oskehaugen i Veggli i 1821. Det er eit par slåttar etter han med namnet Oskehølen. Truleg hadde han lært mykje fra Løytnantsdrengjin ettersom han dei fyrste 32 åra av livet sitt budde rett over fjorden for jamaldringen Pål Løytnantsdreng. Med Oskehølen reiste mange Løytnantsdrengslåttar til Veggli. Biografier samlet av Numedal Spel- og Dansarlag. Versjon: juni 2011. 62
Folkemusikere og folkedansere i Numedal Fra Even: Halvor kom til Veggli frå Rabberud i Nore. Han var jamaldring med Pål Løytnantdreng og det seiest at han hadde mykje spel derifrå. I Veggli vart han plassemann i Oskehølet. Her var det ein stein i tunet han bruka som spelemannsstol. Det kom folk dit og dansa, sa dei. To gangarar ber namnet Oskehølen. Den eine er ei form av Guro Heddelid, den andre er sjeldnare og det er sagt at han har laga den. Ein gong han var på Mykstu for å turke malt i eldhuset så gøymde den ”unge Møkstun” seg i eit skåp i eldhuset. Han hadde fele med seg i skåpet, da Halvor kom innatt etter ei kvil byrja guten å spela. Halvor vart forferda og for ut og ropa: ”E høyrde han spela låtten min eigjin”. Han trudde vel det var noko overnaturleg ved et heile. Denne slåtten er også kalla ”Tørkaren” og ”Grytetørkaren” Sonen Nils spela og, og springaren Raudstakken skal ha kome i frå desse Oskehølspelemennene. Og da er det gjerne ein Løytnantdrenglått opphaveleg Halvor er som vi ser jamaldring med Pål Løytnantdreng og kom til Veggli fra Labberud, ein plass til Røstø i Nore. Han skulle ha vore god spelemann og ha mange slåttar. Han gifta seg med Ingebjørg Gulleksdotter og busette seg i Oskehølet. Det heitte so fordi det var so turt der. Halvor tok truleg Norespelet med seg til Veggli. Men det var smått i denne plassen so han fekk aldri utvikla seg som spelemann. Plassen vart også kalla Hågån/Hagen og Askerhagen. Sonen Nils gnistra og spela noko han og. Han skreiv seg for Nils Asker. Alle husa er for lengst borte i Oskehølet, men steinen Halvor sat og spela på, ”spelemannssteinen” den ligg der som eit varig minne. Halvor Knutson Løytnantsdreng (1789-1845) Nore. Hardingfele Om Halvor Løytnantsdreng er det ikkje så mykje å fortelja som om til dømes broren Pål. Kanskje var han ikkje ein fullt så fargerik person. Elles levde brørne Gunnar og Torstein over 40 år lenger, slik at det er naturleg at vi har fått fleire overleveringar om dei. Halvor var fødd i Bigumhus, og blei gift med Sønnøv Toresdotter Vetterstø (Ulbåseiet). Dei blei buande i Vetterstø. Etter kvart fekk dei ein stor barneflokk, 8 gutar i alt. Dei hadde alle musikk i blodet. Det er rimeleg at Halvor måtte bruke mykje av tida til å forsørgje denne store barneflokken. Difor var han nok ikkje så vidfarug. Dei fleste ætlingane etter Løytnantsdrengene Numedal i dag stammar frå Halvor. Blant desse er det framleis fleire gode spelemenn. Sjøl om Halvor Løytnantsdreng levde i små kår, var han ein flink spelemann. Han trong vel gjerne dei innkomene spelet førte med seg. Halvor spela svært fint, og ingen skulle ha spela Sevle'n slik som han. Halvor døydde i 1845, kring 56 år gamal. Litteratur: Flatin, Tov: Gamalt frå Numedal 7, s. 70-71 Loftsgard, T.K. .: Nore i forn og nye, b. 4, s. 1841-1842 Halvor er den av brørne som ettertida har minst å fortelja om. Han vart gift med Sønnev Toresdotter Ulbåseiet i 1816, og dei budde i Vetterstø i Åsbøgrenda. Så mykje tid til speling vart det vel ikkje, 9 born og ein liten gard kravde sitt. I 1833 fekk han 60 skilling i fattighjelp. Men om det var lite av materielle ting han overlet til borna, så fekk dei i alle høve med seg musikkgivnaden. For det er etter Halvor at Løytnantsdrengslekta greinar seg ut, og med spelemenn i kvar generasjon heilt fram til var tid. Ein av sønene, Pål, som og var spelemann, Biografier samlet av Numedal Spel- og Dansarlag. Versjon: juni 2011. 63
Page 1 and 2:
Folkemusikere og folkedansere i Num
Page 3 and 4:
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12: Folkemusikere og folkedansere i Num
Page 61: Folkemusikere og folkedansere i Num
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191:
show all

Biografi over folkemusikarar og –dansarar i Numedal

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?