Doküman - asmmmo

iirAlaattin ARMANSMMMMelih Cevdet ANDAY• EDEBİYATMelih Cevdet Anday 1915 yılında Çanakkale’ninbir köyünde doğdu. İstanbul’da almaya başladığıortaöğrenimini Ankara Gazi Lisesi’nde bitirmesininardından Ankara Hukuk Fakültesi’ne sonra da Dil Tarihve Coğrafya Fakültesi’ne gitti. Ancak eğitiminiyarım bıraktı. Bir süre Milli Eğitim Bakanlığı YayınMüdürlüğü’nde danışmanlık yaptı. Anday; Akşam,Tercüman, Tanin, Cumhuriyet gazetelerinde fıkrayazarlığı yapmış, denemeler yazmıştır. Anday’ın,şiir, roman, oyun ve denemelerden oluşan 12 adetbasılmış eseri bulunmaktadır.İlk şiirlerinde hece ölçüsüyle duygusal temalarıişleyen Anday ve arkadaşları çıkardıkları “Garip”kitabıyla duygusal ve toplumcu şiire karşı yeni biranlayış başlatırlar. “Mikado’nun Çöpleri” adlı oyunuyla1967-1968 İlhan İskender Armağanı’nı, “GizliEmir” adlı romanıyla TRT 1970 Sanat Ödülleri RomanArmağanı’nı, Tarjel Vesaas’dan çevirdiği “BuzSarayı” romanıyla da TDK 1973 Çeviri Ödülü’nükazanmıştı. Anday’ın ilk şiiri, 1936 yılında VarlıkDergisi’nde yayımlanan “Ukde”dir. Anday, “TekneninÖlümü” adlı şiir kitabıyla 1976 Yeditepe ŞiirArmağanı’nı, “Sözcükler” adlı kitabıyla 1978 SedatSimavi Vakfı Edebiyatı Ödülü’nü, “Ölümsüzlük ArdındaGılgamış” adlı şiir kitabıyla da 1981 İş BankasıBüyük Ödülü’nü kazanmıştı. Anday’ın yapıtları,Rusça, Fransızca, İngilizce başta olmak üzere birçokdile çevrildi.“Garip" hareketinin son çınarı Melih CevdetAnday, solunum ve böbrek yetmezliği tanısıyla tedavigördüğü Marmara Üniversitesi Tıp FakültesiHastanesi’nde, 87 yaşında hayata veda etti.YALANBen güzel günlerin şairiyimSaadetten alıyorum ilhamımıKızlara çeyizlerinden bahsediyorumMahpuslara affı umumiden…Çocuklara müjdeler veriyorumBabası cephede kalan çocuklara…Fakat güç oluyor bu işlerGüç oluyor yalan söylemek…RAHATI KAÇAN AĞAÇTanıdığım bir ağaç varEtlik bağlarına yakınSaadetin adını bile duymamışTanrının işine bakın.Geceyi gündüzü biliyorDört mevsim, rüzgarı, karıAy ışığına bayılıyorAma kötülemiyor karanlığıOna bir kitap vereceğimRahatını kaçırmak içinBir öğrenegörsün aşkıAğacı o vakit seyredinFOTOĞRAFDört kişi parkta çektirmişiz,Ben, Orhan, Oktay, bir de Şinasi…Anlaşılan sonbaharKimimiz paltolu, kimimiz ceketliYapraksız arkamızdaki ağaçlar…Babası daha ölmemiş Oktay’ınBen bıyıksızım,Orhan, Süleyman efendiyi tanımamış.Ama ben hiç böyle mahzun olmadım;Ölümü hatırlatan ne var bu resimde?Oysa hayattayız hepimiz.KAYIPLARIMIZÜyelerimizden, Ulviye ÇAYLAK 30.06.2012, tarihinde vefat etmiştir.Yakınları ve dostlarına başsağlığı ve sabır dileriz.24BÜLTEN • MAYIS-HAZİRAN 2012