MUSİKÂR EDEBİYAT KÜLTÜR EĞİTİM DERGİSİ 1. SAYI

Bu şifaya, bu ateşe, bu renge koştu asırlardır;
yürek kayığı ile denizde, karada, çölde, gönülde,
aşkta, sırda yüzmeyi bilenler. Bu ateş getirdi,
Mevlânâ’yı Anadolu’ya. Bu ateş “Gönlün İki
Büyük Denizi”, “İki Büyük Şifası”nı birleştirdi
Anadolu’da… Mevlana’ya da Şems’e de bu ateş;
hasretin de, yanmanın da; buluşmanın, susmanın,
dinlemenin, gönülden dillenmenin sırrını da
vermedi mi? Bu ateş, bizleri derde salmadı mı?
Anadolu’yu hikmetli kılan; Şems’i ve Mevlânâ’yı
yakan; Anadolu’da hiç sönmeyen yangına dönen
“Aşk Ateşi”, o “İlahi Aşk” değil mi?
“Mektup”larla taşınmadı mı “Saklı Bir İnci
Kur’an’ın Muazzam Sırrı”? Gaipten gelen o ses
yankılanmadı mı; erenlerin dilinde ete kemiğe
bürünüp de, “yazıya dizilip”, “renk
yelpazesinde salınıp”, arzda
ve semada ezelden ebede:
“Kur’an, şifa kaynağı panzehir
ve her derde deva Kitap”…
Bir ses geldi
Altay’dan, bir ses
geldi denizlerden…
Ve yüreklerde
yankılanan bir
“mektup” açıldı
renk renk,
harf harf, hece
hece, alev alev;
“okunmak”,
“yürekten
duyulmak” için:
“Kâinattaki
olanlar
Allah’ın “Ol”
demesine
bağlıdır.
”Bükra’yı koşturan da, susturan
da; “Yelpaze”yi Anadolu’ya saklayan da;
Mevlânâ’yı yandıran, Şems’e “mektup” yazdıran
da; “PARSIL”ı çöllerde, renklerde, mektuplarda,
harflerde dolaştıran da; Bükra’yı, Şems’i,
denizleri, karaları, mektupları, sırrı, “AŞK”ı,
Anadolu’nun renklerini “Muazzam Sanat”
kâinatta, aynı “an”da buluşturan da O!.. O, Yüce
Rabbim, değil mi?..
Bir rüzgâr esti gönüllere, “mektup mektup”
resmedilmiş. Açın, okuyun her mektubu…
Okuyun!.. Ve şahit olun gözlerinizle… Bükra’nın,
Şems’in, Mevlânâ’nın, Aşk’ın, denizlerin,
mektubun, Anadolu’nun bitip tükenmez
sırlarına… Anadolu’da okunacak, her biri
birbirinden can alıcı renklerde o kadar çok
“mektup” var ki, sırrın ve hikmetin içine sarılmış.
Şems’le Mevlânâ’nın aşkından, Bükra’nın
cesaretinden ilham alıp da; harf harf, hece hece,
renk renk, tuval tuval okuyun mektupları.
Okuyun; o sesi, o rengi, o rüzgârı
duyup da, YÜREK ATEŞ’ini bulun!..
Doğu’dan Batı’ya esen her
hikmetli rüzgârda bilin ki; Bükra
her yıl gelip de yüreğinizden kopan
okumaları dinliyor, dinleyecek. Şems
size, yüreğinize sesleniyor, seslenecek;
sizin yürek mektuplarınızı cesaretle
yazmanızı diliyor, dileyecek. Mevlânâ,
yüreğinizle beraber sizi çağırıyor ve hep
çağıracak…
Bükra, Şems, Mevlana, Mektup, Yazı,
Anadolu… Her biri birer renk; her biri birer
yazı, her biri birer deniz, birer yürek… Her biri
birer sır… Renkler, Anadolu’yu anlatıyor. Sırra
sahip çıktığınızı görürlerse, her biri huzurla
denizlerine çekilecek… “Renklerimiz”, yürek
atışınızı duyarlarsa size ve Anadolu’ya hep
gülecekler…
Bize “Gönül Yelpazesi”nden hikmetli mektup
olan tabloları sunan; yüreğimize “Ümid”i, “Aşk”ı,
“Harf”i, “Renk”i, “Şems”i, “Anadolu”yu, “Sırr”ı
nakşeden yürekli sanatçı Ümit PARSIL’a selam
olsun…
Bir rüzgâr esti, adı “MEKTUPLAR” olan… Ve
sesi, rengi yüreklere dolan… Sırrı arayabilen,
rengi görebilen, ”Yazı”yı okuyabilen, ateşi hiç
sönmeyen yüreklilerden “ol”mamız dileğimle…
Mektubu Yazdırana ve Buldurana hamdolsun…
(Ranâ İSLÂM DEĞİRMENCİ)
102