MUSİKÂR EDEBİYAT KÜLTÜR EĞİTİM DERGİSİ 1. SAYI

BİLGE PINARINDAN YEŞEREN TOHUMLARA
-DÜNYA ÇOCUKLARINA MESAJ*-
Aliya İZZETBEGOVİÇ
18
Sevgili çocuklar, sevgili kızlar ve sevgili
erkekler,
Öncelikle kendimi tanıtayım. Adım Aliya
İzzetbegoviç. Yüzümden de anlayacağınız gibi
çok uzun zaman önce baba oldum.
Bu arada, Allah’a şükürler olsun ki, büyükbaba
da oldum. İyi, zeki, güzel ve benim için her şeyden
sevgili olan beş tane torunum var. Hepsi de kız.
İnsan, hayatının değişik dönemlerinde ve
değişik durumlarında çocukluğunu düşünür.
Ve hepimiz tecrübelerimiz doğrultusunda
neticelere ulaşırız. Şahsen ben, çocukluğumuzun
hayatımızın en önemli dönemi olduğunu
düşünüyorum. İnsan hayatında nereye
gelirse, yetiştiği dönemdeki şartlardan ve
çocukluğundaki durumundan, buna dair bir
açıklama bulabilir.
Çocukluk, insanoğlunun yeşerdiği tohumdur.
Çocuklarla birlikte dünya da yetişiyor. Bir
nesilden diğer bir nesle insanlar sosyal ve
bazen de doğal şartlarını değiştiriyorlar. Bugün
sizler çocuksunuz, fakat dünyanın idaresini ele
alacağınız günler uzak değil.
Kiminiz, hastanelerdeki doktorların,
okullardaki öğretmenlerin, fabrikalardaki
işçilerin, tarlalardaki çiftçilerin yerini
alacaksınız. Bazılarınız güvenliği ve halkın
huzurunu sağlamayı görev edinen polisler
olacaksınız. Ya da bilim adamı, popüler bir sporcu,
mucit, kameraman -tıpkı sizlere mesajımı
kaydeden bu arkadaşlar gibi- olacaksınız.
Kiminiz yazar, politikacı, pilot ya da kim bilir,
belki de astronot olacaksınız.
Şu anda, bir Keşmir atasözü aklıma geldi.
Şöyle diyor: “Bize bu dünya atalarımızdan
miras kalmadı. Biz onu torunlarımızdan ödünç
aldık.”
Dolayısıyla her nesilden insanlar, gelecek
nesle sıkıntılar bırakmamak için elinden geleni
yapmalı.
Kutsal bir kitap bizi uyarıyor: “Çocuklar, bu
dünyanın en büyük servetleri ve süsleridir.”
Bu söz, hangi ırka, ulusa mensup olursa olsun,
hangi dili konuşur, hangi muhitten ve ülkeden
gelirse gelsin her kız çocuğu ve erkek çocuğu için
geçerlidir.
Çocuklar bizim hazinemizdir.
Ancak Bosna- Hersek’te özel ilgiyi ve
bakımı hak eden bir çocuk sınıfı var
ki onlar da şehitlerin çocukları…
Şehitler, bizim en iyilerimizdir.
Onlar hayatlarını, -ki kişinin en büyük
hazinesidir- ülkelerini savunmak, halklarını ve
insanlık onurunu kurtarmak için feda ettiler.
Şehitler artık bizimle değiller, ancak
kalplerimizde yaşıyorlar.
Biz hayatta kalanlara, çocuklarının bakımı
sorumluluğunu bıraktılar.
Bu çocukların babalarının yerini dolduramayız.
Ancak, çocuklarımıza tanıdığımız tüm imkanları
ve fırsatları onlara da tanımalıyız. Onlara
sıcaklığımızı ve ilgimizi sunmalıyız.
Şehit çocukları, muhteşem babalara sahip
olmaları ve ailelerini onurlu bir şekilde
yitirmelerinden dolayı özel bir saygıyı da hak
ediyorlar.
Sevgili Çocuklar!
Her gün çocukları öldüren, onların
çocukluklarını tahrip eden ve doğuştan sahip
oldukları hakları en vahşi biçimde ortadan
kaldıran saldırganların tecavüzü altındaki Bosna
Hersek’ten konuşurken, dilerim, hepiniz mutlu ve
tasasız bir şekilde büyür, çalışır, yeteneklerinizi
geliştirir ve bizim size bıraktığımızdan daha iyi
bir dünya yaratmak için bilgi toplarsınız.
*UNICEF sponsorluğundaki, Uluslararası Çocuklara
Yönelik TV Programları Gününde verilen mesaj, 11
Aralık 1994