MUSİKÂR EDEBİYAT KÜLTÜR EĞİTİM DERGİSİ 1. SAYI

More documents

Recommendations

Info

46 Önce elekle unu elemesi lazım ama elek ve hamur teknesi birbirine uygun olmadığı için unların birçoğunu dışına taşırıyor. İçi un dolu eleği kaldırmak ve sallayarak unun tekneye dökülmesini sağlamak başlı başına zor. Ve yere dökülen unları süpürmek bile başlı başına bir iş oluyor onun için. O pes etmiyor. “Mutlaka ekmeği pişirmeliyim” diye düşünüyor. Gün boyu bir tekne unu eleyip ortaya zorlukla getiriyor. Ve macera bundan sonra başlıyor, suyu tekneye koyuyor koymasına da, komşu teyzeleri elleriyle yoğururken hamuru, o dirseklerine kadar teknenin içine batıyor. Hesap etmediği bir şey teyzelerin bedenleri ve kendinin ki oluyor. İçine düşse güçlükle çıkacağı ve yanına yaklaşırken de korktuğu ekmek teknesinde hamur yoğurmak, onun için macera olmanın ötesinde korkunç olmalı, diye düşünüyorum o ara. O, bütün bunlara rağmen ekmek pişirmek zorunda hissediyor kendini. Ama bedeni öyle küçük ki! Dirseklerine kadar bulaşan hamurdan kurtulmak bir kabus oluyor, öyle yoruluyor ki, elleri hamurun içine batmış halde yorgunluktan uyuya kalıyor. Uzun süre onu görenler gülümseyerek bakıyorlar bu nedenle. Hamur yoğurduğunu güya kimselere duyurmayacaktı, onun teknenin içinde hamura batmış şekilde uyuya kaldığını köyde duymayan kalmıyor. Gururu kırılıyor, işi inada bindiriyor. Birkaç denemeden sonra bir gün hamuru yoğurup ortaya getiriyor ve sıra fırını yakmaya geliyor. Onu da başarmak zorunda, eli yüzü karalara bulansa da akşama doğru birkaç ekmeği yakıp yok ettikten sonra, sonuç da nar gibi kızarmış birkaç ekmeği dedesinin ve dayısının önüne koymayı başarıyor. Ne mutluluk onun için. Önce inanmıyorlar, o yeminler ederek “Bunları ben pişirdim” diyor. Alacağı aferini hayalliyor, ancak, hayal kırıklığına uğruyor. Bir gün boyu uğraştığı ekmek yenip ortan kaldırılıyor da, bir kez bile başı okşanmıyor. Aferin denmiyor. İçerliyor ama o gün anlıyor ki, köy kadının kaderi böyle, ‘Yapmak zorundasın hepsi bu.’ Köy kadını için bütün işler alnının yazgısıdır, başardığı işler için kimseler onları kutlamaz. Bu gerçeği kavramak onu olgunlaştırıyor. O birden bire büyümüş ya, her iş ondan sonra onu bekliyor. İnek sağması lazım ama o çok korkuyor. Süt dolu kabı birkaç kere devirip, dedesinden azar üstüne azar işitince çaresizlikle her yolu deniyor. Hayat her zaman gülen yüzünü göstermemektedir. Dede, sevgisini; azarların ve kötü sözlerin ardına bayramlık elbiseler gibi ara sıra çıkarmak için saklamıştır. İnek ve koyunlara korkarak yaklaşsa da, onlarla konuşmayı deniyor ve konuşuyor. O an anlıyor ki, hayvanlardan konuştuklarına kendi dillerince karşılık alıyor. Onun korkarak yaklaşmasına en sakin hallerini takınarak karşılık veriyorlar. Böylece, hayvanları ve o, güzel birliktelik oluşturuyorlar. Ne zaman içi sıkılsa, konuşmak için ahıra hayvanlarının yanına koşuyor. Onlarla konuşup rahatlıyor. Bazen onlara öyle dertleniyor ki, ağıtlarını nefes alışlarına ekliyor da öylece dağlara salıyor. Hayvanlarını dostları olarak görüyor.
Otlamaya giden dostlarının dönüşünü özlemle bekler oluyor. Sırdaşlık ediyorlar, bu garip köylü kızına. Sütleri sağıyor da onları nasıl işleyeceğini, ne işi yarayacaklarını bilemiyor. Soba üzerinde koyduğu sütü birkaç kere taşırıp yaktıktan, bunun için azarlandıktan sonra, artık süt pişirmenin de ustası oluyor. Ne garip; başardığı işler için aferin alamazken, yapamadıkları için defalarca azarlanmaktadır. Kader deyip geçiyor. Uzun kış günlerinde yakılacak tezeklerin yapılıp içeriye alınmasından, kışlık erzakların yapılmasından, birden bire kendini sorumlu olarak buluyor. Öyle çabuk büyüyor ki kendi dahil bu büyüme hızını kimse takip edemiyor. İlk ekmeğinin ardından her şey hızla gelip belleğine yerleşiyor. Sabah ve akşam onun etrafında hızla dönmeye başlıyor. Gece ve gündüz birbirine ulalıymış gibi öyle tez gelip geçiyor ki, işleri bitirmek mümkün olmuyor. O, neden çok çalışmak zorunda, bunu bir türlü çözemiyor. Fakir bir aile olmak onların kaderi olmaktan çıkıyor. Bu öksüz kız onların hanesine bereket getiriyor. Ahırda hayvanları çoğalıyor, ev de erzakları birikiyor. Bir düzen ve temizlik yerleşiyor eve. Yaşı çok küçük ama evin anası olup çıkıyor. Evinin her yeri misler gibi tertemiz ve düzenli olması komşu kadınları imrendiriyor. Artık onunla yarışıp “ Onu ben yetiştirdim” demenin rekabetinde bile oluyorlar. Annesinin övünemediği, annenin, yetiştiremediği bir genç kız evi çekip çeviriyor. Bundan sonra yapamadığı ev işleri tarihe karışıyor. Her işin ustası oluyor da, bahtını zorluyor. Dayısı evlenmek durumunda ve ona yardım edecek, dedesini emin ellere koyduktan sonra kendi kısmetlerini bekleyecektir. Gençlik hayalleri peşine düşüyor. Her ne kadar havai hiçbir düşüncem yok dese de, bu duygu arsız olduğundan ara sıra gelip onun gönül camını tıkırdatıyor. İlk kalp ağrısı olan bir delikanlıyla yolunu, dedesi ve dayısını bahane ederek ayırmak durumunda kalıyor. Onları yüz üstü bırakmayacağı için ilk ve tek gönül sızısı tarihe karışıyor. Onun evlenişini seyretmek zorunda kaldığında, dünyası yıkılıyor ve öyle bir üzüntü yaşıyor ki, dünya zevklerini kendine haram kılıyor. Dünyaya kapalı, içine açık bir dünya kuruyor ve o dünyasına sorgusuz ve sualsiz bir tek beni alıyor. Yıllarını; dayısını evlendirip, dedesini rahat ettirmenin üzerine kuruyor. Kendi hayatını zamanın insafına bırakıyor. Anlattıkları onunla benim arama görünmez bir sevgi bağı oluşturdu. Kimsenin bilmediği acılarını benimle paylaştı da, ben onları her hatırlayışımda boğazıma bir düğüm atıldı, ben o düğümü yutkunarak silmeye çalıştım. Ben tahsil hayatımın telaşındayken o köylü kızla beraber birçok arkadaşı hafızamın tozlu raflarına kaldırmak zorunda kaldım. Kim bilir birçoğu için ben de aynı tozlu raflarda yer aldım. Hepimiz geçmişin içinde hatıra olarak kaldık. 47
Page 2 and 3: 2
Page 4 and 5: 75 ‘Masal Gibiyim’ - Mustafa Ç
Page 6 and 7: Böylesi yanan, yandıran âşıkla
Page 8 and 9: Biz, dergimizin yürüyüşüne ç
Page 10 and 11: GÖKLER GÜRLEMİYOR ARTIK Bahaetti
Page 12 and 13: VASİYET Ali Haydar Tuğ Akşam bir
Page 14 and 15: 14 ‘Niçin benim olan dil, beni y
Page 16 and 17: 16 “… Halbuki; ideal dünyayı
Page 18 and 19: BİLGE PINARINDAN YEŞEREN TOHUMLAR
Page 20 and 21: Geleceğini garanti altına almakta
Page 22 and 23: UZAT ELLERİNİ Ayten Başabaş Dir
Page 24 and 25: Bütün bu hatıraları döne döne
Page 26 and 27: 26 Sibirya’nın kışını anlaya
Page 28 and 29: AKLIMDA BÖYLE KALMIŞ Təranə TUR
Page 30 and 31: 25 m yükseklikten bir ırmağa atl
Page 32 and 33: GENÇLER YARINLARDIR Oktay HACIMUSA
Page 34 and 35: GAMLI MUSİKÂRLAR 1 Elizaveta Miga
Page 36 and 37: Gece Gecenin serinliğinde doğan A
Page 38 and 39: -O da ne mi öyle? Buz işte bildi
Page 40 and 41: ESKİ TAKVİMLER Halil İbrahim Öz
Page 42 and 43: Ben afacan, o masum bir köylü kı
Page 44 and 45: Y a p t ı ğ ı m bu işleri bana
Page 48 and 49: Hayat koşturmacasının içinde is
Page 50 and 51: Bilirik ki, insanların m ö v c u
Page 52 and 53: Y ə q i n l i k xüsusunda insan v
Page 54 and 55: 54
Page 56 and 57: Gençler! “Bir mü’minin diğer
Page 58 and 59: Eskiden gönüller genişti diyebil
Page 60 and 61: Geriye kalıyor iki şey: Tebliğ n
Page 62 and 63: Biz gençlere vermek istediğiniz
Page 64 and 65: YAHYA KEMAL’İN 60. ÖLÜM YILDÖ
Page 66 and 67: 66 Sanki birileri onu, beni buraya
Page 68 and 69: ÇOCUKLUĞUM Reyhan DAĞ Sımsıkı
Page 70 and 71: “Sonsuzluğa kanatlanmaya hazır
Page 72 and 73: Gitti garptan şarka savaşla durma
Page 74 and 75: 74
Page 76 and 77: ÖLÜM YOLCUSU Sefa ALPTEKİN Aslı
Page 78 and 79: Her istediği, değişen sistem ile
Page 80 and 81: Muhsin Dede yarıyıldan fazla zama
Page 82 and 83: Bugün de öyle olmuştu. Tabiat Mu
Page 84 and 85: KERBELA AH Hasan Tahsin SÜRÜ “K
Page 86 and 87: Köyünü çevreleyen dağların ö
Page 88 and 89: 88 yAZAR VE ESERİ
Page 90 and 91: 90 Bu çalışma, han duvarları ve
Page 92 and 93: ir volkan gibi coşup gelen derin b
Page 94 and 95: Hüseyin Siret Bey, her gün çekti
Page 96 and 97:
96 Mehmet GÜRSOY’un ‘KÜTAHYA
Page 98 and 99:
Hiçbir ahlak kendi kurallarının
Page 100 and 101:
100 ÜMİT PARSIL’IN ÇALIŞMALAR
Page 102 and 103:
Bu şifaya, bu ateşe, bu renge ko
show all

MUSİKÂR EDEBİYAT KÜLTÜR EĞİTİM DERGİSİ 1. SAYI

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?