MUSİKÂR EDEBİYAT KÜLTÜR EĞİTİM DERGİSİ 1. SAYI

Hikâyesini bitirip başını kaldırdığında
genç kızın dolu dolu gözleriyle karşılaştı.
Anlattıklarından epeyce etkilendiği belliydi.
Garip bir şekilde sadece teşekkür ederek
yanından ayrıldı Aslı. Muhsin Dede, bunca
yıldır anlatamadıklarını sayıp döktüğü için
rahatlamış olsa da kızın o hali gözünün önünden
gitmiyordu. İstemeden onu üzmüştü galiba.
O gün çok daha erken bir saatte döndü
evine. Koskoca köprüye sığamamış, kendini
eve atmıştı. Sonraki günlerde gidemedi tartı
bekçiliğine. İçinden gelmiyordu.
Nihayet iki haftanın sonucunda kızını
bulma umudunu koluna takarak köprünün
yolunu tuttu. Ama artık direnci azalmıştı. Belli
ki biricik kızını burada bulamayacaktı. Yaptığı
araştırmalar sonucunda kızının bu semtte
yaşıyor olma ihtimali yüksekti. Şimdi yirmili
yaşlarının ortasındaydı ve kim bilir annesine
ne çok benziyordu. Evet, evet bu köprüdeki son
haftası olsundu bu. Farklı yerlerde aramaya
devam edecekti.
Köprüye vardığında Aslı’nın büyük bir
heyecanla kendisini beklediğini görünce şaşırdı.
Onunla karşılaşacağını düşünmemişti. Üstelik
bu sefer, bir çift gözde aylardır aradığı kıvılcımla
beraber kendisine sımsıcak bakıyordu Aslı.
***
Küçük kardeşi masanın üzerine bıraktığı
bir tomar parayı, hiçbir açıklama yapmadan
Muhsin Dede’ye verdi. Ne olduğunu anlamaya
çalışan meraklı bakışlarla kardeşini süzdüğünde
neşeyle dudaklarını ısırdığı fark etti. Küçükken
de gizlice yaptığı her yaramazlıktan sonra
aynen böyle yapar, kendisini bu şekilde ele
verirdi kardeşi. Yine gizli saklı bir iş çevirmiş
olmalıydı.
-Bu para senin abi. Alnının teriyle kazandın.
-Dalga mı geçiyorsun benimle? Benim bu
paradan haberim bile yok.
-Artık var ve hatta sen bundan böyle
tanınmış bir ressamsın. Bu para da o çok
sevdiğin tablonun karşılığı.
-!!??
-Şeyy abi. Hani “Buzdaki Aşk” adını verdiğin
tablo vardı ya.
-Eee ne olmuş ona?
-Uzun zamandır tanıdığım, resim sanatıyla
yakından ilgilenen bir arkadaşıma senden söz
etmiştim ve tablolarından. Merak ettiğinden
bir örneğini isteyince onu götürdüm.(Çünkü o
tabloyu ben de çok beğenmiştim.) Öylesine sevdi
ki hemen satın aldı tabloyu. Hayalini bildiğim
için sana sormadan ona sattım resmini. Eser,
sosyetede epey rağbet görmüş ve şimdi senden
benzeri tablolarla bir sergi açmanı istiyorlar.
Muhsin Dede ne diyeceğini bilmez halde
duyduklarını anlamaya çalışıyordu. Bir
yandan çok sevdiği tablosu izinsiz satıldığı için
kızgın, bir yandan gençlik hayaline geç de olsa
kavuştuğu için mutluydu. Biraz düşündükten
sonra teklifi kabul etti üstelik kızı da çektiği
resimlerle babasına yardımcı olacaktı.
Ancak aklındaki üzüntülü surat ifadelerini
resmetmek yerine şimdiki ruh haline uygun
olarak mutluluk kokan simalar çizecekti. Bu
kez acının değil mutluluğun gözyaşını anlatmak
istiyordu. Çünkü artık tamamıyla sevinçli bir
adamdı.
83