MUSİKÂR EDEBİYAT KÜLTÜR EĞİTİM DERGİSİ 1. SAYI

Yine yıllar yıllar geçti, köprülerin altından
da çok sular aktı. Devir devran döndü
öğretmen olarak gönderildiğim Almanya
Nürnberg’deyim şimdi UntereBau Strasse de
oturuyoruz. Sokağımızın parkında, hani şu
hep kuşlara ve farelere ekmek simit attığım,
ders çıkışı kafamı ve gönlümü dinlendirdiğim;
HasdörferPlazt taki parkımızda. Bahar gelir
gelmez akşamüzerleri İtalyan dondurmacı
da gelir parka kampanasını çalarak küçük
dolmuşuyla.Çocuklar duyunca hemen zilin
sesine üşüşürler yine dondurmacının etrafına
tıpkı bizim çocukluğumuzda dondurmacının
tahta arabasına üşüştüğümüz gibi Ha kırk yıl
önce ha kırk yıl sonra ne fark eder o zaman araba
tahtadandı, şimdiki motorlu, satıcı yanık bir
Anadolu delikanlısı Türk’tü, bu yaşlı bir İtalyan,
yer Sungurlu Yıldız sokaktı, şimdi Nürnberg
HasdörferPlatzt, çocuklar Ayşe, Fatma Hüseyin
Adem‘di şimdi Aras, Ilgaz, Carmen, Alina, Selina
Neo… ama dondurma hep dondurma çocuk da hep
çocuk. Hala daha dondurmacının kampanasının
sesi duyulur duyulmaz parkın her köşesindeki
çocuklar ‘’Eis Eis (ays ays) diyerek yıldırım gibi
annesine koşuyor para istemeye, annesi:
- Ilgaz daha yeni yedin aysını diyor, yarı Türkçe
yarı Almanca oluşturduğu karma diliyle ama
Ilgaz çoktan alıp parayı koşuyor dondurma
arabasının yanına. Bazen ben de katılıyorum
bu cıvıltılı kalabalığa ellili yaşlarıma bakmadan
daha bahar olmasına hastalanabileceğime
bakmadan alıyorum dondurmanın çileklisini
hem de. Bazen de yaşlı ve biraz pasaklı İtalyan
sütle dondurmayı bir güzel mikserden geçirip
sütlü çilekli dondurmalı içeceği koca bir bardağa
koyup veriyor elime, içeceğini alıp otuyorsun
parktaki oturağına hem Allahın kullarını
seyrediyorsun sevgiyle hem de dondurmalı
içeceğini yudumluyorsun keyifle. İşte yine bizim
aksak Alman komşu geçiyor:
-Grüss Got diyor Bayern ‘e has selamıyla ben
de ona diyorum, dün de zenci sevgilisi ve zenci
çocukları olan Kendisi Rus ya da Romen olan
kadının sevgilisi ya da fedaisi olan bizim Türk
Dönerci genç, biraz karışık oldu değil mi? Kafanız
karıştı. Burda bu işler hakikaten baya bi karışık
da her neyse biz dondurmaya gelelim, bizim
dönerci genç sevgilisinin zenci sevgilisinden
olma çocuklarına dondurma alıyordu, benim de
dondurmamı ödedi tüm itirazlarıma rağmen,
bu da benden abla dedi ve dondurmamı ödedi.
Galiba geçen gün ona verdiğim öğütler hoşuna
gitmişti. Dönercide çalışmak zor ve yorucu
üstelik parası da az diye dert yanmıştı:
-Türkiye’de reklam panosu ve tabela ustasıydım
ne güzel işim vardı diye yakınmıştı.
-Aynı işi burada yap dedim
- Kursa gitmem Almanca öğrenmem gerekiyor
yaşım geçti öğrenemem demişti.
- Olur mu? Dedim. Bak ben elli yaşında
Almanca öğrendim sınavlara girdim de öyle
geldim buralara, sen daha gençsin dedimdi
de haklısın demişti. Elin adamı ülkesinde
yaşayana dilini öğrenmeyi şart koşuyor ve
her şeyi de belgelemeni istiyor neyse gelelim
dondurmaya.
Çocuklar şimdi mutlu mutlu yalıyorlar zevkle
masmavi olmuş dilleriyle dondurmalarını. Evet
bu veletlerin hepsi bu mavi dondurmadan iştahla
yiyor, morarmış boyalı dillerini de birbirlerine
gösterip kıkırdaşarak. Böööyk yemem vallahi
her neyliyse o mavi dondurmayı. Ben ya çilekli
dondurma yerim ya da kim bilir yine kısmet olur
da gitmek Nürnberg ‘e tramvaya binerim, şimdi
gelir ‘’Doku ‘’ dokuz numara’’ Dutzendteich’’
de inerim, ‘’Gutmann Volksgarten’’ in cevizli
dondurmasından yerim inşallah bir kez daha
nasip olur da…Siz de gelir misiniz benimle?
Sazsızozan
39