MUSİKÂR EDEBİYAT KÜLTÜR EĞİTİM DERGİSİ 1. SAYI

Biz gençlere vermek
istediğiniz öğütleriniz
nelerdir?
Hayatta başarılmayacak hiçbir şey yoktur ama
başaracak kadar çalışmak kaydıyla.’ Bu benim
cümlemdir. Bizim zorlandığımız dersler olurdu
fakültede. Şöyle düşündüm: Dedim ki; ‘Ben bu
derste zorlanıyorum.-Genetik vardı, istatistik
vardı bizim Ziraat Fakültesinde.- Ama bu
dersleri benden önce yüzlerce kişi geçti.
Bu geçen insanların yarısı benden zekiydi;
tamam! Çünkü ben geri zekalı değilim. –
Çoğumuz- orta zekalı insanlarız; yani geri
zekalı olsak amenna. Dedim, orta zekalıyız; bu
fakülteyi kazandığımıza göre orta zekalıyız. Bu
insanların yarısı da benden biraz daha zekiydi
ya da yahut benim kadar zekiydi. Onlar başardı
ben de başarırım.’ Zorlandığım her şeyde, hep
öyle dedim; her yağmur damlasının yüzlerce
yıl da saçakların altındaki mermeri oyduğu
gibi. Yumuşak haliyle mermeri oyabiliyor, su.
Asıl, tekrar olduğu için, istikrar olduğu için…
İşte onun için ibadetin az da olsa devamlısı
makbuldür.
Sadaka da öyle! Yani elimiz vermeyi unuttu.
Ekmeği bölüp ortadan paylaşırsan o muhteşem
bir şeydir. O yüzden paylaşmayı ihmal etmeyin.
Bazı cümleler birden, kalıp gibi geliyor.
Yazmazsan da ondan sonra unutuyorsun.
Aklınızda olsun bu: Mutlaka elinizde
kaleminiz, kitabınız olsun. Bir yazının başlığını
koyabilmişsem o yazıyı yine getiririm… Başlığı
koyduktan sonra devamı gelir. Benim bir
hocamın dediği gibi: ‘Batılılar bizden farklı,
onlar çok kayıtlılar.’ Biz kayıtsızız… Bizde sözlü
kültür çoktur. Onun için hemen her an, elinde
defterin, kalemin olsun. Bir başlık atıverirsin,
arkası gelir… Mutlaka her şeyi kayda geçirin…
Gelecek ümidinizi bu şekilde hiç kaybetmeyin…
Ümit…
Yani ümit nedir? Bizim hep önümüzde koşan;
bizim her an bir adım önümüzde koşan, bir
şey olsun! ‘Yeis’ biliyorsun, günah İslam’da.
Ümidimiz hep önümüzde olsun. Geçenlerde bir
yerde akşam ziyaretine gitmiştik. Döndüler
bana; ‘Hocam nasıl görüyorsun Türkiye’yi?’ diye
sordular. –Soranlar biraz muhaliflerdi- ‘Biraz’
dedim; ‘iyi görüyorum’. Yanlışlık yok mu? Bir
sürü yanlış var… Tayyip Beyi gün içinde en
fazla tenkit eden insanım… Ama (ona) oyumu
verip desteğini veren, dua eden de bir insanım.
Yani bunlar ayrı şeyler elbette! Birbirimizi ikaz
edeceğiz. Bunun yanında birbirimizi duadan da
eksik etmeyeceğiz. ‘Nasıl görüyorsun?’ dediler
ya. –Sordular…- Çünkü, ‘sıra bize geldi’ diyorum;
‘cihan devleti kuruluşunu göreceksiniz,
inşallah.’ Çok mu önemli –bu husus-? Çok önemli!
Bugünün cihan devleti Amerika; Yıkmadığı
yer, öldürmediği insan, kül etmediği coğrafya
kalmadı. Getirdiği şeylerle bizim coğrafyamız
kirleniyor; çevremiz kirleniyor. Geleceğimizi
yok etmeye çalışıyor; çünkü gelecekte kendisi
de olmayacak! Niye batılı geleceği yok etmek
istiyor? Çünkü kendisi olmayacak! Sığır
çobanlığına dönecekler…
Yani –asıl mesele- nedir? Sekiz gün yedi gece
esti. Darülaceze!.. Hud Aleyhisselam’ın kavmine
esen… ‘Darülaceze soğukları’ diye geçer bizde…
Onlar ufak kavimdi… Şimdi burada Florence’lar
esiyor Amerika’ya; bir tufandır, bir tayfundur…
Haluk’ül-Celal, -tabiri caizse- 270 yerine 540
km estiriverse hiçbir şey kalmaz. Teneke gibi
yığılır her şey… Dolayısıyla gelecek bizimdir…
Ama nedir?.. –Yine- gençlik!.. Ben yine,
konferanslarda da söylerim: ‘Eğlence zamanı
değildir. Eğlence zamanı bizim zamanımızdır.
Unu eledik eleği duvara astık. Ben her gün yine,
durmadan çalışıyorum.
62