MUSİKÂR EDEBİYAT KÜLTÜR EĞİTİM DERGİSİ 1. SAYI

HAN DUVARLARI
-Kalbe Düşen Kor-
Aşkın iki kapısı vardır ve ikisi de hakikate
açılır…
“ -Senin düğünün, senin düğünün!
Satılmış, han odasında son anlarını yaşarken
Selim Dede, evinde kendini ziyarete gelen
dervişlerle sohbet ediyordu. Selim Dede,
birdenbire oradaki dervişlerinden birine, Bakara
suresinden “Fezkûrunî” ayetinden başlayarak
okumasını istedi. Derviş hemen okumaya başladı.
Selim Dede, huşu içinde, gözleri kapalı okunan
Kur’anı dinlerken, Satılmış hasta yatağında son
nefesini vermişti. Kur’an okuyan derviş “İnna
Liilâh” ayetine geldiğinde Selim Dede gözlerini
açtı, aynı ayeti sesli bir şekilde o da tekrar etti:
“İnna liilâh ve inna ileyhi raciun.”
Han duvarlarının soğuk taş kemerlerinde
yankılanan öksürük sesleri artık duyulmaz
olmuştu. Hancı kendi kendine: ‘Çok şükür Maraşlı
rahatladı. Nane iyi geldi. Yarın yola çıkmadan
bir kase daha verirsem hiçbir şeyi kalmaz.’ diye
düşündü.
Hancı, sabah namazı vakti, elinde bir tas çorbayla
Satılmış’ın odasına geldi. ‘Çorbayı içtikten sonra
nane de kaynatırım’ diye içinden geçirdi. İçeri
girdiğinde Satılmış kendine gülüyor gibiydi.
‘İyi rahatlamış, biraz sararmış ama öksürüğü
durmuş.’ dedi.
Satılmış, güzel yüzüyle, elleri kalbi üzerinde
niyaz vaziyetinde öylece yatıyordu. Hancı: ‘Çorba
getirdim iç, nane de kaynatacağım, öksürüğün
kesildi ama içersen rengin de yerine gelir.’
Satılmışın cevap vermediğini görünce, hancı
telaşlandı. Merakla yanına iyice yaklaştı, nefesini
kontrol etti: ‘Heyhat, Satılmış çoktan son nefesini
vermiş bile!’ dedi.
Bu, hancı için ilk değildi. Bunun gibi birçok garip
yolcuları hanından son yolculuğuna uğurlamıştı
ama bu defa farklıydı. Defin için herşeyiyle bizzat
kendisi ilgilendi. Beraber geldiği kervandakilerle
cenaze namazını kıldılar. Her zaman olduğu
gibi Satılmış’ı da hanın yakınındaki garipler
mezarlığına defnettiler.
Kervanbaşı, ‘eğer o derviş olmasaydı, şimdi yerin
altında biz olacaktık’, dedi.
Hancı kendi kendine: ‘Bir garip öldü diyeler Üç
günden sonra duyalar
Soğuk su ile yuyalar
Şöyle garip bencileyin’ mısralarını okudu ve
sözüne devam etti:
‘Bu dünya bir han mı, istasyon mu? Anlayamadım.’
”
***
Anlayamadınız mı? Eğer yeni çıkan bir romandan
alınan yukarıdaki bölümü, bir kez daha ve daha da
dikkatli okursanız; size birçok noktanın tanıdık
geleceğine inanıyorum. Hiçbir şey anlamasanız bile
Faruk Nafiz Çamlıbel’in o meşhur “Han Duvarları”
nı ve üstadın o muazzam şiirinin içinde kanı ile,
canı ile, seyahati ve sevdası ile han duvarlarını
derinden titreten “Maraşlı Şeyhoğlu Satılmış”ı
satırları okurken hemen tanıdı yüreğiniz, değil
mi? Evet, Han Duvarları ve Maraşlı Şeyhoğlu.
89