MUSİKÂR EDEBİYAT KÜLTÜR EĞİTİM DERGİSİ 1. SAYI

“Sonsuzluğa kanatlanmaya hazır mısın küçük?”
O anda şehitlik mertebesine ulaşmanın rahatlığıyla sonu
gelmeyen bir aydınlığa sürdü atını; son duyduğu şey, dev
gibi bir ordunun sesiydi. Şehitler arşa doğru kanatlanırken
gökyüzü ağardı, fetih güneşi ufukta doğmaya başladı, tam
da o an.
***
70
“Ve gönlün fatihi tebessümler içinde yüreklere dağılır.
Surların ardındaki küçük mum, lalenin aşkıyla yeniden
alevlenir ve lale yeniden filizlenir. Kalın surları delip geçen
mum, gecenin mavisine dayanır; sabahın ayazını atlatır ve
laleye doğru uzanır. On iki ay sabırla baharın gelmesini
bekler. Surları yavaş yavaş delip fethe ulaşır ve o fetih
bütün yüreklere yayılır.”
Tarihî dekor tozlu zaman perdesini aradan kaldırır. Bir
adam görünür dökülmüş hazan yapraklarının üzerinde.
Örtüsünden sıyrılmış ağaçların üstünden kuşlar havalanır.
Adam küçük bir gülü dalından alır, onu dikkatlice bir
peçeteye sarar ve ak kefeninin içindeki keseye koyar.
Karakaşlı, kara saçlı, bıçak gibi gözleri olan adam sakince
çınarın dibine oturur. Fatihin geleceğini biliyordur. Gönül
rahatlığıyla sakin ormanın tınısına kendini bırakır. Rüzgâr
huzur verici bir şarkı söylemeye başlar. Etrafa lale kokuları
yayılır. Tebessüm ederek gözlerini kapatır.
***
“Ve soğuk bir ikindi vaktinde Fatih gözlerini açar. Çetin
çarpışmadan kanatlanan akıncıları görür. Bütün savaşlara
şahit olan Tuna, akıncıların kanlarıyla beslenir. Fatih
ve mum hüzün yağmuruna yakalanır. Mum söner. Fatih
döner. Ama bu geri dönüş bir müjdedir gönüllerde. Fethin
müjdesidir.”
Şafak vaktinde ufuktan sızan güneş, hiç olmadığı kadar
mesut doğdu bugün. Beyazdan sarıya döndü ve boğazın
sularını ışığıyla aydınlattı. Sabah güneşi altında hiç olmadığı
kadar güzeldi İstanbul. Fatih, koca tepenin ardındayken
aniden ordusundan sıyrılıp atını son sürat tepeye sürdü.
“Kalın surlar ardındaki İstanbul’u gördü
Öyle bir göz ile baktı ki o İstanbul’a.
On arşın surlara gözü kördü;
On minare görüyordu Haliç’in üstünden.”
Tuna’nın kıyısındaki kanatlanmış atlıları gördü
Fatih. Surları üzerinde öyle bir coşku, öyle bir şevk ile
koşuyorlardı ki. Çocuklar gibi şen idiler. Gülle gibi surlara
vuruyordu atların nalları.
“Bin atlı Tuna’dan aldığı hızla kanatlandı
Fethin müjdesiyle sonsuzdan gelerek boşandı
Akıncı Beyi’nin dibindeki küçük
Gördü Vardar’ı, Mohaç’ı, bütün cihanı
Esti sabah meltemi ile
Bir şimşek gibi bulutları yardı.
Akıncı Beyi’nin dibindeki küçük
Gördü, Fethi, Fatih’i bütün İstanbul’u
Gördü surları, gördü derede süzülen o ışıltıyı
Gördü kâinatımızı, kendi gökkubbemizi”