MUSİKÂR EDEBİYAT KÜLTÜR EĞİTİM DERGİSİ 1. SAYI

Gitti garptan şarka savaşla durmadan,
Saltanat gelir kudretli Yavuz Han’dan,
İslam’a halifedir tahta çıktığından,
Ulemalar Nat’lar okur dört bir yandan,
Duyulur mübarek ramazanda mihverden,
Kandiller yanar bu cihanda semadan,
Mevlidler okunur Süleymaniye’den.
Aşkı dillere destan idi Hürrem’e,
Haseki etti Osmanlı’ya bir tane,
Yönetti koskoca cihanı kadın haliyle,
Tek bıraktı oğlu sarı Selim’i devlete,
Resmetti her şeyi Matrakçı Nasuh efe,
Bütün savaşlar, törenler ona gebe,
Kanuni Han’ı topladı tek bir ciltte.
Nefsini köreltmek için düşünce,
Kazdı mezar girdi yattı bir gece,
Vuzuha erdi fecr vakti çıktığında,
Topraktan ayrıldı nefes, yok oldu nefis,
Pirler nakşetti terennüm eder gibi,
Mest etti alemi musiki eder gibi,
Kainatta mehib olan Süleyman Han.
Pargalı oldu Süleyman’a Hasodabaşı,
İbrahim yükseldi oldu veziriazamı,
En yakın dostuydu Süleyman Han’ın,
Geldi bir yel aldı götürdü gücünü,
Kim kaldı ki geride dünya peşinde,
Ne Şehzade Mustafa, ne Pargalı İbrahim,
Terk etti dünya malını Haseki Hürrem.
72
Ay yüzlü Mihrimah kör etti gü,
Diktirdi Koca Sinan adına camii,
Yaptı hayatında bin umman eseri,
Gökleri yaradan, yeri Mimar Sinan,
Şehrayin ile açtı dünya gözün
Hür esen kırlangıç misali hayatı,
Deha etti görenler, Şehzade camii,
Yazdı son nefesinde bir kalem öğüt,
Dedi devlet mühim, sıhhat daha da mühimi,
Kara bulutlar kaplar gök kubbemizi,
Bir daha da çıkmadı zaten güneşi,
Çıktı sefer inletti milletleri,
Öyle bir ışık saçtı ki sönmedi dünya ateşi
Bir denize saldı Osmanlı gemisi…