optymalizacja wykorzystania osadu ściekowego - SWITCH ...

TEREN BADAŃ
2.2 Rzeźba terenu
Region łódzki, zgodnie z podziałem Kondrackiego (2000), znajduje się w prowincji
NiŜu Środkowoeuropejskiego blisko jego południowej granicy z WyŜynami Polskimi.
Rzeźba terenu, na którym leŜy Łódź, wytworzona została w wyniku działalności lądolodu,
wód lodowcowych oraz procesów działających w środowisku peryglacjalnym i klimatu
umiarkowanego. Obszar Łodzi i okolic pokryty jest utworami plejstoceńskimi. W wyniku
działalności lądolodu wytworzyły się najwaŜniejsze elementy rzeźby: stoliwo kemowe,
wysoczyzna morenowa, kemy, moreny czołowe, sandry, zagłębienia bezodpływowe.
W zbliŜonym do współczesnego klimacie interglacjału emskiego w najniŜszych
fragmentach terenu zaczęły się formować doliny rzeczne. W czasie zlodowacenia Wisły
okolice Łodzi poddane były działaniu spływających po zamarzniętej powierzchni wód
opadowych, które wytworzyły doliny denudacyjne wcinające się we wcześniej
wykształcone formy. Doliny denudacyjne uchodziły do dolin rzecznych i dostarczały tam
znacznych ilości osadów. W wyniku działania procesów eolicznych duŜe ilości piasków
transportowane były do dolin, gdzie przeciąŜone rzeki płynęły rozgałęzionymi korytami,
wytwarzając rozległe dna. Ocieplenie i powrót klimatu umiarkowanego spowodował
erozję wód w głąb dna i w konsekwencji rozcięcie dna pozostawiając ich fragmenty
w postaci teras nadzalewowych, czego przykładem jest Dolina Neru. Obecnie rzeki płyną
pojedynczymi meandrującymi korytami po duŜo węŜszych, zalewanych dnach dolinnych
(Goździk i Wieczorkowska 2002).
W wyniku działania wszystkich procesów geomorfologicznych najbardziej urozmaicony
jest teren w części północno-wschodniej Łodzi, charakteryzujący się spadkami
przekraczającymi nawet 10 o . Pozostała część powierzchni Łodzi, poza pasami dolin, jest
słabo nachylona. W Łodzi, podobnie jak w innych obszarach silnie zurbanizowanych,
obserwuje się wyraźne przekształcenia rzeźby terenu spowodowane działalnością
gospodarczą człowieka. Do elementów poddanych szczególnie silnej antropopresji naleŜą
dna dolin, w tym takŜe Dolina Neru (Goździk i Wieczorkowska 2002).
2.3 Budowa geologiczna
Miasto Łódź połoŜone jest na granicy dwóch głównych jednostek tektonicznych
Polski: antyklinorium środkowopolskiego i synklinorium szczecińsko-łódzkomiechowskiego,
które powstały na przełomie mezozoiku i kenozoiku. Skałami
macierzystymi gleb obszaru miasta Łodzi są głównie utwory polodowcowe
(fluwioglacjalne i zwałowe) oraz w mniejszym zakresie aluwialne, deluwialne, eoliczne
13