optymalizacja wykorzystania osadu ściekowego - SWITCH ...

DYSKUSJA
3,6, a tylko 2,8% przy pH 5,7 – 6,0. Natomiast przyswajalność cynku przy pH 6,9 – 7,2
jest bardzo mała i wynosi jedynie 0,33% całkowitej ilości zawartej w glebie.
Miedź
Dla roślin miedź jest niezbędnym składnikiem do ich normalnego rozwoju i wzrostu.
Wchodzi ona w skład enzymów i białek, które biorą udział w regulacji procesów
generatywnych roślin, fotosyntezie, oddychaniu, oraz przemianach związków azotowych.
Gromadzi się w korzeniach, jednak w warunkach silnego skaŜenia takŜe w częściach
nadziemnych, w tym, w ziarnie (Buczkowski i in. 2002). Rośliny pobierają ten metal
z roztworu glebowego (Gorlach i Mazur 2002).
Według Kabata-Pendias i Pendias (1992, za Vervaeke i in. 2003) środowiskowa zawartość
miedzi w roślinach to 5 – 20 mg/kg s.m. Zdolność roślin do kumulacji miedzi
w korzeniach potwierdzili w swoich badaniach Vervaeke i in. (2003). Zaobserwowali oni,
Ŝe stęŜenie miedzi w korzeniach wierzby (15,1 mg/kg s.m.) jest dwa razy wyŜsze
niŜ w liściach (7,6 mg/kg s.m.). Wysoką zawartość miedzi w korzeniu wierzby odnotowali
takŜe Landberg i Greger (1996), a wartość kształtowała się na poziomie 7,41 mg/kg s.m.
w obszarach zanieczyszczonych i 0,09 mg/kg s.m. na terenach czystych. Podobne
spostrzeŜenia dotyczące rozłoŜenia ilościowego miedzi w poszczególnych organach Salix
triada × viminalis mieli po przeprowadzonym eksperymencie Watson i in. (1999).
Wartości uzyskane przez Rogalewicz (2003) zawierały się w przedziale 2 – 20 mg/kg s.m.
StęŜenia odnotowane w badaniach własnych były zbliŜone do prezentowanych
w literaturze i w czasie czterech lat zawierały się w przedziale: 3,2 – 15,65 mg/kg s.m.
W trakcie badań nie odnotowano trendu do zwiększania ilości miedzi w tkankach wierzb
w kolejnych latach.
Chrom
Według Gawrońskiego i Ruzik (2007) chrom nie podlega silnej fito akumulacji, gdyŜ
potrzebny jest roślinom w małych ilościach. Określona przez Vervaeke i in. (2003) ilość
Cr w poszczególnych organach wierzby wynosiła: w korzeniu – 3,2 mg/kg s.m., łodydze –
3,6 mg/kg s.m. i liściach – 4,9 mg/kg s.m. Na podobnym poziomie przedstawiały się
wyniki opisujące zawartość chromu w łodygach uzyskane przez Adler i in. (2005)
i plasowały się w przedziale od 5,8 do 4,5 mg/kg s.m. Wartości otrzymane przez
Rogalewicz (2003) wahały się między 1 a 9 mg/kg s.m. Wartości uzyskane w badaniach
149