optymalizacja wykorzystania osadu ściekowego - SWITCH ...

MATERIAŁY I METODY
3.4 Badania eksperymentalne
Miejscem doświadczeń była powierzchnia eksperymentalna w Stacji Terenowej
Uniwersytetu Łódzkiego w Treście. Na powierzchni 20 m 2 posadzono w pięciu
dwurzędach (5 wariantów) po 70 osobników Salix viminalis. Wierzbę nawoŜono: osadem
dennym (zwanym dalej refulatem) – W1, kompostem – W2, mieszaniną kompostu i osadu
(50 ÷ 50) – W3, oraz osadem ściekowym – W4. Celem badań było wskazanie konieczności
stosowania testów toksyczności w procesie określania dawki osadów oraz sprawdzenie
moŜliwości zwiększenia plonu wierzby po zastosowaniu mieszaniny osadu i kompostu.
Doświadczenie miało takŜe uzupełnić badania i obserwacje prowadzone w obszarze
ograniczonego uŜytkowania GOŚ. Atatutem eksperymentu była zastosowana jedna
odmiana wierzby, panujące takie same warunki klimatyczne, warunki hydrologiczne oraz
takie same parametry podłoŜa.
Czas poboru próbek
Doświadczenie eksperymentalne prowadzone było w jednym sezonie wegetacyjnym (2006
rok). Materiał roślinny pobierano w grudniu po zakończeniu sezonu wegetacyjnego.
Wierzbę wycięto w całości w ramach ścinki sanitarnej po zakończeniu eksperymentu.
Próbki gleby przeznaczone do analiz fizyko-chemicznych, biochemicznych oraz testów
oceny toksyczności pobierano dwukrotnie: w maju oraz w grudniu.
Materiał wykorzystany jako nawóz stanowił: osad ściekowy, kompost oraz osad denny
pochodzący ze Zbiornika Sulejowskiego. Próbki osadu ściekowego pobierano z GOŚ,
próbki kompostu z Łódzkiej Kompostowni, natomiast refulat pobierany był
w Bronisławowie przy pomocy specjalnie dostosowanej pompy straŜackiej (Fot. 6).
29