optymalizacja wykorzystania osadu ściekowego - SWITCH ...

MATERIAŁY I METODY
utrata biomasy wierzby na skutek
zachwaszczenia w ciagu 4 lat
Równanie 16
utrata_biomasy_wierzby_na_skutek_zachwaszczenia_w_ciagu_4_lat =
procent_utraty_biomasy_przez_1_rok*procent_utraty_biomasy_przez_drugi_rok
Działalność „szkodników”
W warunkach naturalnych jednym z waŜniejszych czynników kształtujących wielkość,
pokrój i biomasę gatunków wierzb jest oddziaływanie owadów (owady zostały nazwane
„szkodnikami”) oraz ssaków roślinoŜernych (Faliński 1990; Szmidt 1990; Tomczyk 2004;
Dubas 2006; Dušek i Květ 2006). Wierzba naleŜy do roślin, u których szczególnie podczas
pierwszego roku uprawy, obserwuje się negatywny wpływ szkodników, patogenów
chorobotwórczych, bakterii i grzybów, a takŜe stawonogów i ssaków (głównie sarny
i jelenie). Oddziaływanie „szkodników” objawia się przede wszystkim uszkodzeniem
i utratą liści, co utrudnia i ogranicza fotosyntezę, a tym samym zmniejsza tempo wzrostu
wierzby. W sposób szczególny zagroŜone są uprawy prowadzone w monokulturach.
Wynika stąd, Ŝe zachowanie istniejących skupisk drzew leśnych i zakrzewień zapewnia nie
tylko zachowanie bioróŜnorodności w dolinie rzeki, co jest zgodne z załoŜeniami
Dyrektywy Habitatowej 92/43/EEC (92/43/EEC), ale takŜe moŜe pozytywnie wpłynąć na
przyrost biomasy wierzby energetycznej.
W modelu uwzględniono „działalność szkodników” w sezonie letnim, zaleŜną od
gęstości obsady oraz ilości sadzonek zaatakowanych przez szkodniki (Równanie 17).
procentowa ilosc zaatakowany ch
sadzonek przez szkodniki
Równanie 17
procentowa_ilosc_zaatakowanych_sadzonek_przez_szkodniki =
ilosc_sadzonek_zaatakowanych_przez_szkodniki_na_ha/gestosc_obsady_ilosc_sadzonek_na_ha
~
Kolejnym elementem, który wzięto pod uwagę, jest potencjalną aktywność saren i jeleni.
W modelu uzaleŜniono ją od ilości zwierząt obecnych na plantacji (Rysunek 15),
szczególnie w sezonie zimowym.
45