optymalizacja wykorzystania osadu ściekowego - SWITCH ...

DYSKUSJA
takŜe Adegbidia i Briggsb (2003), którzy zalecają stosowanie 80 kg N/ha/rok. Odmienne
ilości substancji pokarmowych wymaganych przez wierzbę do wyprodukowania 10 ton
suchej masy w ciągu jednego roku wymienia Venturi i in. (1999): 35 kg N, 35 kg P 2 O 5
i 35 kg K 2 O przez pierwsze dwa lata i następnie co dwa po kaŜdym jej ścięciu.
Biorąc pod uwagę moŜliwość nawoŜenia wierzby osadami ściekowymi
i kompostem istotne jest, Ŝe po jednorazowym wprowadzeniu ich do gleby, roślina
korzysta ze składników pokarmowych w nich zawartych przez cały okres wegetacji lub
nawet przez 2 – 3 sezony wegetacyjne (Gorlach i Mazur 2002; Gondek i Filipek-Mazur
2006). Biorąc powyŜsze pod uwagę moŜna stwierdzić, Ŝe po nawoŜeniu wierzba powinna
mieć potencjał poboru z gleby z kaŜdego hektara: 320 kg N, 270 kg P i 370 kg K przy
załoŜeniu, Ŝe średni plon przez 4 lata będzie wynosił 10 t s.m./rok.
Rozpatrując dane dotyczące zawartości pierwiastków biogennych w podłoŜu
na powierzchniach badawczych stwierdzono, Ŝe zastosowana dawka osadu nie dostarczyła
przede wszystkim niezbędnej ilości potasu (wyjątkiem były próbki pobierane
z powierzchni doświadczalnej – odmiana 4), co mogło bezpośrednio wpłynąć na uzyskanie
niskich plonów w pierwszym roku wzrostu wierzby. Jest to istotna informacja, gdyŜ
według Stolarkiego (2004) wzrost i plonowanie roślin są szczególnie stymulowane przez
potas, którego brak moŜe powodować ograniczenie plonowania wierzby. Potwierdziły to
takŜe badania własne. Z powierzchni pierwszej zlokalizowanej na powierzchni
eksperymentalnej, mimo Ŝe w pierwszym roku charakteryzowała się ona największą
zasobnością (z wyjątkiem K i Mg) spośród czterech analizowanych powierzchni, nie
otrzymano z niej największego plonu. MoŜe to wskazywać na istotność zachowania
odpowiedniej proporcji składników mineralnych dla wzrostu wierzby, a takŜe rolę potasu
w kształtowaniu biomasy.
Podobne wnioski moŜna wyciągnąć analizując warunki glebowe panujące na
kompleksie 14 oraz uzyskany z niego plon. Na tym stanowisku takŜe stwierdzono
niedostateczną ilość potasu (oszacowano, Ŝe 58,6 mg/kg s.m. jest równoznaczne
z 190,33 kg K/ha). Z powierzchni tej uzyskano najmniejszy plon biorąc pod uwagę ścinkę
pierwszoroczną z wszystkich kompleksów badawczych. Otrzymany wynik moŜe być takŜe
konsekwencją zastosowania na tej powierzchni dziesięcioletniej dawki osadu. Być moŜe
duŜa ilość zanieczyszczeń znajdujących się w osadzie mogła spowodować efekt
zahamowania wzrostu wierzby (Dyskusja 5.2, str. 151). Na kompleksach 11 i 12 jako
nawóz zastosowano kompost, co przełoŜyło się na odpowiednią dawkę związków
biogenicznych i mogło tym samym wpłynąć na uzyskanie wyŜszej biomasy po ścince
133