optymalizacja wykorzystania osadu ściekowego - SWITCH ...

DYSKUSJA
energetycznej wskazuje, Ŝe jest zatem moŜliwe obalenie mitu brzmiącego: „Nie ma
rozwoju bez wzrostu emisji… CO 2 ” (Oleszkiewicz 2007b).
5.1.2.1 Analiza wielkości biomasy wierzby i czynników wpływających na plon
Wielkość biomasy
Plantacje wierzbowe są zazwyczaj zakładane na glebach o niskiej klasie bonitacyjnej
(Gradziuk i in. 2003), na których nieopłacalne są uprawy rolne, ze względu na wyŜsze
wymagania lub niski plon. Nie naleŜy zapominać jednak, Ŝe dostatecznie wysokie plony
wierzby moŜliwe są do uzyskania tylko przy zapewnieniu jej odpowiednich warunków do
prawidłowego wzrostu, co zostało uwzględnione i zaprezentowane w „Scenariuszach
1 – 3” prezentujących działanie koncepcyjnego modelu matematycznego (Wyniki 4.7).
Wierzba Salix viminalis nazywana jest często „wierzbą szybko rosnącą”. Pojęciem tym
określa się rośliny mające potencjalne moŜliwości tworzenia duŜej biomasy, której
produkcja moŜe być stymulowana stworzeniem optymalnych warunków wzrostu
(Szczukowski i in. 2002). Liczne źródła literatury wskazują, iŜ biomasa pochodząca z
upraw wierzbowych moŜe być pozyskiwana w jednorocznych, dwu-, trzy- lub
czteroletnich cyklach zbioru. Co więcej, Fischer i in. (2005) sugerują by pierwsze zbiory
dokonać dopiero po pięciu latach prowadzenia plantacji, a następnie kontynuować
pozyskiwanie biomasy w cyklach trzyletnich. WydłuŜanie cyklu zbioru roślin wpływa na
ich wzrost produktywności, co znalazło takŜe odzwierciedlenie w wynikach
zaprezentowanych w pracy (Wyniki, Rysunek 43 – Rysunek 46).
Wspomniany, trwający cztery sezony (ścinka sanitarna plus 3 lata wzrostu) system
zbierania plonów wierzby jest najkorzystniejszy i wynika przede wszystkim z braku
opłacalności skracania i wydłuŜania okresu jej wzrostu. Z badań Dubasa i in. (2004)
wynika, Ŝe gdyby przedłuŜyć okres wzrostu wierzby do 4 lat (w cyklach następnych),
to wzrost ten byłby nieznacznie mniejszy, niŜ w roku trzecim. Według autorów krzew ten
we wczesnym okresie wegetacji akumuluje duŜą część węgla w łodygach, natomiast
po 3 – 5 latach w korzeniach. Z punktu widzenia wykorzystania biomasy wierzby jako
paliwa energetycznego najkorzystniejsze jest zatem wycinanie roślin w odstępach
trzyletnich. Znaczny wzrost produktywności roślin i wysokie przyrosty biomasy
w kolejnych latach (drugim i trzecim) potwierdzają badania Ăhman (1997), Elowson
(1999), Stolarskiego (2004), którzy zaobserwowali przyrost biomasy w drugim i trzecim
roku o średnio 135% w stosunku do roku pierwszego, z wartościami końcowymi
131