Disertacija - Univerzitet u Novom Sadu

4.3 Testiranje modela - lociranje postrojenja u AP Vojvodini
Testiranje modela sprovedeno je za područje AP Vojvodine, koja, kada je reč o
resursima čvrste biomase, predstavlja zaokruženo područje sa dominantnim udelom
žetvenih ostataka. Sa južne strane, u okviru Srbije, nalaze se područja u kojima dominira
ekstenzivna poljoprivredna proizvodnja, te su resursi žetvenih ostataka ograničeni.
Poljoprivredna područja sa značajnim količinama čvrste biomase, žetvenih ostataka,
nalaze se u Hrvatskoj, Mađarskoj i Rumuniji. Do priključenja Srbije Evropskoj uniji, na ove
resurse ne može da se računa, te nisu uzeti u obzir. Dakle, u skladu sa postavkama
važnosti modela, AP Vojvodina predstavlja zaokruženi i ograničeni region sa definisanim
resursima biomase koja bi mogla da se koristi kao gorivo.
Autonomna Pokrajina Vojvodina se nalazi na severu Republike Srbije, prostire se na
21.500 km 2 , a tri velike reke dele njenu teritoriju na tri geografske celine – Srem, Banat i
Bačku. Vojvodina je poljoprivredni region Republike Srbije koji raspolaže sa oko 1,7 Mha
obradivog zemljišta i 0,1 Mha šume. Istovremeno, ovaj region ima ograničene rezerve
nafte, prirodnog gasa i uglja, zbog čega se smatra energetski siromašnim. Prema
energetskom bilansu Vojvodine za 2011. godinu, samo 1,9 % od ukupne godišnje
potrošnje (oko 9.000 GWh) generiše se u Pokrajini. Iz tog razloga, Pokrajinski sekretarijat
za energetiku i mineralne sirovine, podstiče primenu obnovljivih izvora energije (u
nastavku OIE), u duhu energetske politike EU i Direktive 2009/28/EC (Anonim, 2009a). U
okviru toga, poseban akcenat se stavlja na proizvodnju električne energije iz OIE, naročito
korišćenjem poljoprivredne biomase, koja u Vojvodini predstavlja najveći potencijal.
Podrška države u oblasti korišćenja OIE za generisanje električne enerije, čvrste
biomase, zasniva se na povlašćenoj, takozvanoj feed-in tarifi, koja predstavlja tarifu po
kojoj će se otkupljivati električna energija generisana iz OIE. Po prethodnoj direktivi je feed
in tarifa za generisanje električne energije iz biomase važila samo za postrojenja sa
nazivnom snagom do 10 MW. Od januara 2013 godine, donošenjem Uredbe o merama
podsticaja za povlašćene proizvođače električne energije, u Srbiji više ne postoji
ograničenje maksimalne nazivne snage, a vrednost feed-in tarife za električnu energiju iz
biomase je 82,2 €/MWh (Anonim, 2013a).
U ovom istraživanju locirane su termocentrale, iako bi slični uslovi i okolnosti važili za
lociranje kogenerativnih postrojenja.
S obzirom na doskorašnje ograničenje da se subvencionišu postrojenja na biomasu
do nazivne snage od 10 MW, i preporuke date od strane Wiesenthal-a (2006) da se
najisplativija nazivna snaga postrojenja nalazi između 10 i 15 MW, a maksimalna do
36 MW, u ovom istraživanju su razmatrane nazivne snage postrojenja 10, 15 i 20 MW.
Pritom je jedan od zadataka bio da se utvrdi maksimalna ukupna instalirana snaga svih
lociranih postrojenja u zavisnosti od količine raspoloživih resursa.
Raspoloživi resursi čvrste biomase
Brojne su publikacije koje za cilj imaju definisanje potencijala biomase, kao i
mogućnosti za njegovo povećanje u budućnosti. U nekoliko evropskih zemalja sprovedeno
je mapiranje raspoložive biomase, a načinjen je i pokušaj definisanja potencijala u celoj
Evropi (Scarlat i dr, 2010). Ipak, nema jednoznačnog iskaza o stvarnim potencijalima, čije
85