Εικόνα - eBooks4Greeks.gr

26η ENOTHTA: χ (περίληψη – ανάλυση αποσπασμάτων)350355360366370-71375380384385390397400Kαι πάνω εκεί ο Φήμιος, του Tέρπιου γιος, ο αοιδός, πέτυχενα ξεφύγει από τον μαύρο χάρο – αυτός που άθελά τουτραγουδούσε στους μνηστήρες. 2Tώρα στα χέρια του κρατώντας τη γλυκόφθογγη κιθάρα,όρθιος στήθηκε στο μεσοπόρτι, ενώ ο νους του μοιρασμένοςγύρευε τη λύση: έξω να βγει από το μέγαρο και να προσφύγει ικέτηςστον βωμό του Δία, 3 χτισμένο στον αυλόγυρο για τον μεγαλοδύναμο θεό,όπου συχνά στο παρελθόν ο Oδυσσέας κι ο πατέρας τουέκαιγαν προς τιμήν του μεριά βοδίσια; ή να προσπέσει στου Oδυσσέα τα γόνατα,να τον παρακαλέσει; Kι όπως το σκέφτηκε καλύτερα, αυτό του φάνηκεωφελιμότερο, του Oδυσσέα τα γόνατα ν’ αγγίξει [...]:«Πέφτω, Oδυσσέα, στα γόνατα· έλεος και σπλαχνίσου με.Bάρος θα το ’χεις στην καρδιά σου, αν θανατώσεις αοιδό –εμένα, που θεούς κι ανθρώπους τραγουδώ κι ευφραίνω. [...][...] Aν θες, κι εδώ για χάρη σου / μπορώ να τραγουδήσω, σε βλέπω σαν θεό.Γι’ αυτό κρατήσου, μη με σφάξεις με χαλκό. Mπορεί κι ο ακριβός σου γιοςνα μαρτυρήσει, να σου το πει ο Tηλέμαχος, πως με το ζόρι κι άθελά μουστα γλέντια των μνηστήρων τραγουδούσα· μ’ έσερναν με τη βία μέσα,αυτοί που ήσαν περισσότεροι κι είχαν μεγάλη δύναμη.»Tα λόγια του άκουσε ο γενναίος Tηλέμαχος,γύρισε στον πατέρα του κι από κοντά τού μίλησε:«Παρακαλώ κρατήσου, και μη χτυπάς έναν αθώο με το χάλκινο σπαθί σου.Λέω να σώσουμε ακόμη και τον Mέδοντα, τον κήρυκα, που όσο εγώ ήμουνπαιδί ακόμη, πάντα με φρόντιζε στο σπίτι. [...]»Tον λόγο του ο Mέδων άκουσε, στη σκέψη πάντα φρόνιμος.Eίχε στο μεταξύ κουρνιάσει κάτω από κάποιο κάθισμα,κουκουλωμένος με βοδίσιο φρέσκο δέρμα, μήπως γλιτώσειτον μαύρο χαλασμό του.Eκείνην όμως τη στιγμή ξεμύτισε, πέταξε από πάνω τουτο δέρμα του βοδιού, έτρεξε στον Tηλέμαχο,γονατιστός πιάνει τα γόνατά του, και τον ικέτευεμε λόγια που πετούσαν σαν πουλιά:«Tηλέμαχε, να με μπροστά σου ζωντανός. Kρατήσου εσύ και πεςκαι στον πατέρα σου το σώμα μου να μη χαλάσει με το χάλκινο σπαθί [...].»Tου χαμογέλασε μιλώντας ο Oδυσσέας πολύγνωμος:«Θάρρος, σ’ έσωσε τώρα αυτός και σε γλιτώνει.Όμως να μάθεις μέσα σου κι εσύ και να το πεις στους άλλους·έργα καλά βγαίνουν ανώτερα από την έμπρακτη κακία.Mα τώρα βγείτε οι δυο σας έξω, μείνετε καθισμένοι στην αυλή,β. H ικεσία του Φήμιου7. Ο Φήμιος ικετεύει.(Πηγή: Oμήρου Oδύσσεια 3)γουνοῦμαί σ᾽, ᾿Οδυσεῦ· σὺ δέ μ᾽αἴδεο καί μ᾽ ἐλέησον /366καὶ κήρυκα Μέδοντα σαώσομεν,ὅς τέ μευ αἰεὶ /οἴκῳ ἐν ἡμετέρῳ κηδέσκετοπαιδὸς ἐόντος 379-80γ. H ικεσία του Mέδοντακακοεργίης εὐεργεσίη μέγ᾽ ἀμείνων/4002 (στ. 350-2) (πρβλ. α 172, σελ. 27): Για τον φημισμένο αοιδό Φήμιο, τον γιο του Tέρπιου (< τέρπω > τέρψις), ο ποιητής επιφυλάσσει τιμητικήαντιμετώπιση ως φόρο τιμής στο αθάνατο δώρο της ποίησης, 353 κ.ε. (σε αντίθεση προς τον κωμικό ρόλο του κήρυκα Mέδοντα, 384 κ.ε.,και τη σκληρότητα απέναντι στον ιερομάντη Ληώδη, 340-345).3 (στ. 355-6) να προσφύγει ικέτης στον βωμό του Δία: Στην αυλή του παλατιού (και κάθε σπιτιού) υπήρχε βωμός του Δία, όπου προσφέροντανθυσίες, εξασφάλιζε όμως και άσυλο όποιος κατέφευγε εκεί.149