AKAIDI dhe KELAMI - El-Hikmeh

mendjes dhe arsyes. Sepse, në saje të ndjenjës së bashkëlindur për të besuar në fuqinë e lartë dheabsolute dhe pasi të shohë rregullsinë marramendëse në gjithësi, njeriu e njeh lehtësishtekzistencën e një krijuesi të vetëm e të pashoq që e siguron këtë rregull dhe harmoni.Për këtë të vërtetë flet edhe ajeti i mëposhtëm:“... A ka dyshim në ekzistencën e Allahut që ka krijuar qiejt dhe tokën?..” 68Lexim letrarPASKAM BESUAR PA E DITUR AS VETES’i kisha mbushur ende as të njëzetat. Po shkoja në llixhat e famshme të Peshkopisë. Atokohë, jo çdo shofer guxonte të hynte në rrugët plot kthesa të asaj zone malore. Ne gjetëm njëkamion, u bëmë dy-tri familje, ngarkuam shtretërit dhe teshat tona të tjera dhe u shtruam mbi to.Pas pak ishim në rrugët malore të Qafëmurrës që hapeshin para nesh me bukuritë e mahnitshmeqë krijonin të gjitha tonet e të blertës. Po ngjiteshim përpjetë rëndë-rëndë nëpër rrugën e ngushtëqë gjarpëronte mes pishave duke dëgjuar zukatjen e insekteve në atë vapë gushti si dhe duke lënënjë re pluhuri pas. Mirë që nuk po na vinte ndonjë makinë përballë se në disa vende rruga ishte aqe ngushtë sa mund të kalonte vetëm një makinë. Në disa kthesa, copërat e çakëllit të hedhura prejgomave të makinës rrokulliseshin një pas një gjer poshtë në përroin që rridhte në luginë. Më nëfund, duke bërë përpjetë me shumë mundim, kamioni ynë arriti në rrafshinë pas së cilës, pashkuar gjatë, filloi, kësaj radhe, një zbritje po aq e mundimshme sa dhe ngjitja. Megjithë rrugën ekeqe e të vështirë, natyra e mrekullueshme që na kishte tërhequr aq shumë, freskia e malit mepisha dhe ajri i lehtë që s’ngopeshim së thithuri, na e humbnim mendjen dhe ne dëshironim që aiudhëtim të mos mbaronte kurrë!Ndërkaq, mua më vajtën sytë në një pishëz të re mbirë krejt e vetme mu në majë të shkëmbit.Ç’mrekulli! Vetëm ajo dhe mbi një shkëmb të thatë! Përreth as lagështirë, as bimë të tjera, as dhendonjë fije bari!“Shihni, - u bërtita bashkudhëtarëve të mi, - shiheni atë pishë majë atij shkëmbi! Ç’ka bërëZoti!”Siç duket, edhe të tjerët përjetuan po ato përshtypje si dhe unë, gjë që u shkruhej ndër sy e nëheshtjen që i kishte mbërthyer. Vetëm një burrë i moshuar përballë meje nuk u prek. Ai mëkundërshtoi prerë:“E ç’punë ka Zoti me të? Një pishë e mbirë mbi një shkëmb dhe aq! Herë e parë që po shehnjë gjë të tillë?”68 Kur’ani, Ibrahim: 10.28