Jeremy Narby KOZMIČKA ZMIJA

transkribiraju određeni gen, uređivački enzimi eliminiraju introne s
atomskom preciznošću te sastavljaju prave kodirajuće segmente, poznate
kao »eksoni«. Neki geni sadrže do 98 posto introna - što znači
da sadrže samo dva posto genetičke informacije. Uloga ovih introna
ostaje tajnovita.
Razmjeri introna i eksona u ljudskom genomu nisu još poznati, jer
dosad je identificirana samo polovica gena koje on sadrži, od ukupno
procijenjenih 100.000.
Uzduž vlakna DNK izmjenjuju se »junk« i geni; unutar gena introni
se miješaju s eksonima, što su sami oni izraženi u jeziku u kojem
gotovo svaka riječ ima sinonim.
I kad se razmatraju i njezin sadržaj i forma, DNK je dvostruko dvostruki
jezik koji se omata oko sebe.
Baš kao izokrenuti jezik duhova prirode.
Što znače ove veze između DNK i kozmičke zmije, osovine svijeta i
jezika duhova prirode?
»Kozmička zmija, ona koja daje
atribute«. Iz Clarka (1959., str. 52)
Podudarnosti su previše brojne da bi se objašnjavale samo slučajem.
Uzmimo kozmičku zmiju starih Egipćana, »onu koja daje atribute«.
Znakovi koji ju prate znače »jedan« ( ), »više« ( ), »duh, dvostrukost,
životna sila« ( ), »mjesto« ( ), »fitilj od uvrnutog lanenog vlakna«
( ), i »voda« ( ). Ispod vrata druge zmije je egipatski križ koji
znači »ključ života«.
Veze s DNK očigledne su i funkcioniraju na svim razinama: DNK
svakako jest oblikovana poput dugačke, jednostruke i dvostruke zmije
ili poput fitilja od uvrnute lanene niti; ona je dvostruka životna sila
koja se razvija od jedne u više, a njezino mjesto je voda.