The_Open_Door_deel1

XXV
deze scheiding tussen kustgebieden en binnenland zodanig dat
er eigenlijk nauwelijks van een land gesproken kon worden.
De twee gebieden werden gescheiden door de afwezigheid van
wegen en andere middelen van communicatie, en zelfs door een
aparte wetgeving. Dit laatste werd pas in de jaren zestig
opgeheven. De politieke macht bleef echter ongewijzigd in
handen van de Americo-Liberianen.
In de jaren zeventig waren de gevolgen van de Open Deur Politiek
op het eerste gezicht zeer indrukwekkend: Liberia had de
grootste geregistreerde handelsvloot ter wereld - als gevolg
van een goedkope-vlag-politiek. Het land was Afrika's grootste
ijzerertsexporteur en derde op de wereldranglijst. s'Werelds
grootste rubberplantage en latex fabriek lagen in Liberia.
Tot de belangrijkste investeerders behoren de groten van de
Noord-amerikaanse rubber industrie Firestone, Goodrich en
• Uniroyal. De Bethlehem Steel Corporation en de Republic Steel
i Corporation hebben belangrijke investeringen in Liberia's
ijzermi.inen en zi.in eveneens Noord-amerikaanse ondernemingen.
Binnen een periode van 25 .iaar was Liberia erin seslaaed voor
meer dan 1 miljard dollar aan buitenlandse investerinsen aan
te trekken, waaronder de grootste na-oorlogse Zweedse investerine-
in het buitenland en de grootste West-duitse investering
in tropisch Afrika.
Ondanks dit ogenschijnlijke succes van de Open Deur Politiek
doen zich enkele vragen_jyoor, waaryan de voornaamste zijn:
- Is de Liberiaanse regering erin geslaagd de buitenlandse
investeringen te gebruiken om de ekonomische ontwikkeling.
met name die van het binnenland, te bevorderen, zoals een
van Liberia's Presidenten zich dat aan het begin van de
huldige eeuw voorstelde?
- Wat is er gerealiseerd van de wens van de Liberiaanse regering
om in gelijke mate met de buitenlandse investeerders
te delen in de opbrengsten van deze investeringen?
- Is de Liberiaanse regering in de praktijk wel opgewassen
geweest tegen de buitenlandse maatschappijen die vaak politiek
machtiger waren en meer financiele middelen tot hun
beschikking hadden dan de Republiek?
De auteur onderzoekt in dit proefschrift de capaciteit van de
Liberiaanse regering effektief met de buitenlandse investeerders
te onderhandelen en de resulterende investeringen te surveilleiven.
Hij analyseert verder de financiele bijdrage van de
buitenlandse maatschappijen aan de Liberiaanse Schatkist en
het gebruik van deze gelden door de Liberiaanse regering. De
gevolgen voor de Liberiaanse ekonomie en maatschappij van de
aktivite.iten van de buitenlandse investeerders zijn eveneens
bestudeerd.
Het proefschrift is tot stand gekomen na een verblijf van vier
jaren in Liberia (1975 - 1979). Dit verblijf heeft de auteur