Fiabe bergamasche - Vittorio Volpi

tàa, al ga tiraa gió i pagn dal leč, ma Gioanì semper senza pura. La
domà l'è leàt sö e l'è stač ilò töt ol dé 'n dol palàz. Da la séra 'l taca
sö 'l pignetù e 'l sét amò: « Arda ch'a böte » ecc. E 'l vé gió ü cadàer
intréc. Dré 'l sent amó: « Arda ch'a böte » ecc., al n'è gnìt gió ün óter.
Dopo ì šenàt töč tri 'nsèma, Gioanì 'l va 'n lèč. Quando l'è stač in
lèč, d'ü ( 4 ) momént / i l'à tiràt fò e i l'à strozzàt gió per la scala, i gh'
n'à dač assé e i l'à lagàt töt fracàt. Ol dé dré l'è leàt sö tarde e l'è stač
ilò per ol palàz. La terza séra 'l taca sö 'l pignetù per fa da šèna e 'l
sét amó: « Arda ch'a böte » ecc. E i à bötàt gió tri cadàer ü dré l'óter.
I à šenàt töč quater e pò Gioanì senza pura 'l va 'n lèč come se niente
fosse. I tri mòrč i l'à tiràt fò, i gh' n'à petàt assé [e pò] i l'à cašàt in
d'öna coldéra de öle. Gioanì l'è gnìt fò e sicòme lö l'ìa finìt la sò próa,
l'è restàt padrù dol palàz; ol l'à endìt e xé l'è turnàt a ca sò a godisla.
I tri morč i era tre persune confinade 'n quel palàz fina che ergù
gh'aès ol coragio de passàga tri noč.
(Raccolta a Gazzaniga) ( 5 )
I gigànč
Al gh'éra öna ölta öna edva con d'ü fiöl in mis*ria afàč, com'a so' a'
mé ( 6 ). Ü dé, disperàč, i töl sö i sò quater stràš e pò i va. Camina e
che te camina i ria 'n d'ü bosc, do' s' gha sentìa di granč us. La mader,
ch'a nó la 'n podìa plö, la gh' dis a sò fiöl: « Làssem possà ü falì »;
la s' böta gió e la s' dröméta. Ol fiöl intàt l'è rampàt sö 'n d'öna
pianta; al vèc da lonč ü lüsurì e töt contét al vé gió d' la pianta. Al
tróa ilò du çentürì da gamba, al s'i mèt e 'l se sent a gnì öna forza
straordinaria. Sò mader la s' desta fò e la gh' dis: « Com'a m' farai a
passà sto bosc e qui montagne? ». Nó 'l ga dis negót di çentürì, al ga
dis nomà: « Coragio, mama; ó ést ü lüsurì, indèm ilò 'ndo' l'è e m'
troerà ergü ». I sa 'nvia là, menemà i tróa ü fiöm. « Com' a m' farài?
», dis la mader. Ol fiöl strepa sö ü piantù comià se 'l fös ü bösc,
al la böta a treèrs e 'l furma ü pùt. I passa in là ben polito. Al gh'éra
ü gran palàz, do' 'l ga staa ü gigànt; stó tùs al péca e 'l gigànt al vé
( 4 ) In interlinea, corregge una parola non comprensibile.
( 5 ) Le rimanenti dodici righe della pagina sono bianche.
( 6 ) La donna, che mi ha narrato la presente fiaba, è una povera vecchia di Gazzaniga.
(Nota del Tiraboschi - La nota è scritta sul margine inferiore della pagina;
dopo «fiaba» seguono due parole cancellate illeggibili).