Fiabe bergamasche - Vittorio Volpi

Malgaritì; ü de 'l morùs l'è passàt föra de la porta doe la staa lé e 'l
gh'era 'l sò papà de quela sčèta ( 32 ).
I tri maghi
Öna ölta 'l gh'éra ü re èdof con tri sčèč. Ü che l'èra xé mai catìf l'à
ölìt la sò part e l'è 'ndàč de per lü. Ol re 'l gh'à dač la sò parte e 'l
l'à lassàt indà. In poc tép l'à mangiàt fò töt quel che 'l gh'ìa. Ü dé
'n del indà per öna strada l'à 'ncontràt ü poarèt e 'l gh'à déč se 'l
völìa fa baràt coi pagn. I à fač ol cambe; l'à lassàt vegnì sö la barba
e l'indàa a sircà la carità. Va che te va, l'è riàt al palàs de sò pader;
al gh'éra sö ü rastèl che ardaa vers istrada. In del passa föra 'l ved
che gh'éra là sò pader e po' a' sò fradel, ch'i disnaa 'n mès al giardì.
Lü 'l s'è fermàt lé al rastèl a sircàga la carità. L'è saltàt sö l'óter fiöl
del re e 'l gh'à portàt impó de pa e salàm e ü bicér de 'i. Quando l'à
üt mangiàt, al s'è sentàt zó al rastèl e l'è stač lé ü pès. Lur i ved che
nó 'l va mai, nó i sìa cosa pensà. Ol fiöl del re 'l ga domanda perchè nó
l'indàa miga; ma lü nó 'l ga respónd negót. Alura 'l va lé 'l re: « Madóna
» 'l dìs, « l'è töta la céra del nost Bepi ». Ol poarèt l'è stač lé
'mpo' senza respónd; dopo 'l s'è metìt a pians e 'l l'à ciamàt: « Papà ».
Ol papà 'l l'à menàt de dét, al l'à fač laà zó e vestì sö polito. Per
impo' l'à fač gran bé, dopo l'à comensàt a fa de mat comè 'l faa
prima ( 33 ), fina che l'óter fradel al s'è redüsìt a dì: «Me nó voi stà
'nsèma piö ». Quando 'l pader al gh'à üt dač la sò part ac a lü, l'à tölt
sö l'è 'ndàč. Al ghe egnìt noč in d'öna boschina; l'à caminàt ü gran
toc ixé al fosc e 'nfi l'à troàt öna casa. Al pica; al ved a egn aànte öna
egì; lü 'l ga domanda alògio e le la ghel dà. Lü a la matina 'l völ indà
e lé nó la öl lassai indà a nissöna manéra; la ghe disia: « L'istàghe
ché, al tegniró comè mé fiöl ». Lü l'è stač lé per tri dé e dopo l'à ölìt
indà; e lé la gh'à déč: « Tö sto sčiòp, töte i sčiopetade che te traré
al ta egnirà zò tace osèi coč ». Lü l'à ciapàt istó sčiop e pò l'è 'ndàč.
Manimà / quando l'è stač aante ü toc al gh'ìa öna gran fam. Al s'è
metìt dré a tra föra dì sčiopetade, e l'à (34) mangiàt di osèi che gh'
piöia zó bei e coč. Pò 'l töl sö e 'l va aante a' mò ü gran toc; l'è riàt
in d'öna sità che 'l ghe staa ü re. Sö la porta de sto re 'l gh'éra tacàt
( 32 ) Il testo è steso occupando le prime tre righe della pagina, il resto non è stato
utilizzato.
( 33 ) Segue « e l'óter » cancellato.
( 34 ) In interlinea, corregge « Intàt che 'l » cancellato.