Fiabe bergamasche - Vittorio Volpi

Ol mago sabino ( 64 )
Öna olta gh'éra ü sčèt e öna sčèta; sto sčèt e sta sčèta i era restàč
senza tata e sensa mama. Al sčèt al ghe dìs a sò sorèla: « Cos'à m'
de fa ché dòma nóter du? Sé t' cos'à m' farà? Am torà sö ol nost caàl
e ma 'ndarà a gira 'l mund; ergót am truerà de fa tàt assé de vìf ».
Eiè 'ndàč per öna strada tàt foresta che i gh'ìa öna pura fiöla. Menemà
i à truàt öna ca; i pica a la porta e i sént öna ùs de dòna che
ghe dis: « Chi è? Chi péca a la mia porta? ». Ol sčèt al ghe respùnd:
« Em sè dù póer fìöi, che m' se troa ché 'n sto bosc; se 'ulì fa m' la
carità e logiàm istà noč ». E sta dòna la dis: « Cara óter 'mpó! mé ve
logierés vontérà, ma questa l'è la ca del mago sabino e se 'l vé a ca
che 'l sente odùr de cristià, lü 'l ve mangia töč du in d'ü bocù sul ».
E lü sto sčèt el dis: « Cara 'u 'mpó! dervìm l'istès, chè me scundirì in
d'ü quac cantù ». E lé sta póvra dòna l'à dervìt la porta e la 'ed sto
sčèt e sta sčèta che l'era tàt bela e tàt bela che la faa inemurà dóma
a ardaga. La i à fač indà de dét de la porta e la i à fač scund dét in
del furen. De le 'mpó la sent a picà a la porta, l'era 'l mago. Lü l'à
senàt e po' 'l dis: « Me ghe sente odùr de cristià e se ghe n'è mé n'
vói majà ». E lé la ghe dis: « Caro té 'mpó, te gh'é dóma di bale, gh'è
nigü che de dét de cristià ». Ma lü l'è saltàt im pé e l'è 'ndàč a fa
passà töč i cantù de la ca; l'è 'ndàč a 'ardà 'n del furen e 'l ved
che de dét gh'era sti du sčèč. I à fač vegn fò e 'l ghe dìs: « Vardé,
mé v'ó fač vegn fò del furen per mangiaf; ma perchè sì xé bei töč
du, vói tègnef ché sempre insèma mé. Té che tè sé ü sčèt, tè menaró
'nturen insèma mé, / e la tò sorela la starà insèma la mià maga a fàga
compagnìa. Té 'ndumà tè egnaré insèma mé a trà dét ü pal de fer in
del mar; se té te l' bötaré piö de luntà de mé, bene, e se te l' bötaré
piö de pröf tè majerò ». Dopo 'l mago l'è 'ndàč i' lèč e la maga l'è
curida là 'ndo' gh'era chel sčèt e la ghe dis: « Varda, quanta 'l mago
'l tè ména a laurà insèma lü, fa semper a parì che té tó pö fa al dópe
de lü e tè 'ediré che te la faré sempre franca ». Sichè a la matina
bun'ura al ghe dà ( 65 ) ü pal de fer a sto sčèt e pò 'l ne töl sö ü a' lü.
I è riàč C 66 ) a la rìa del mar pre trà dét istó pal: prima 'l l'à bötàt dét
ol mago e 'l l'à bötàt iglià apéna ü tochèl. Alura 'l sčèt al s'è metìt
dré a usà quàt fiàt ei gh'ìa 'n gola: « O chi de là del mar, indi 'ndré
( 64 ) Le prime due pagine di questo quaderno, pagg. [61] e [62] sono bianche.
( 65 ) Segue « 'l » cancellato.
( 66 ) « 'ndàč » sottostante è corretto da « riàč ».