Fiabe bergamasche - Vittorio Volpi

i
L
e la röda la s'è fermada. Ol ( 102 ) mölinér al va a 'ed e 'l tróa sta cassetina,
al la ( 103 ) desquarcia, al troa dét sto bel sčetì, e lü 'l ghe n'ìa
giösto miga, al ghe l'à üt xé mai car]. I ( 104 ) ghe 'l fa 'ed ( 105 ) e i ghe
dìs: « Dio sa cosa 'l dirà 'l tò om, 'e, a ( 106 ) iga üt ü löatì ». La malada
la s' mèt a pians comè öna disperada; ciapa stó löatì, la se 'l tira zo
per ol lèč e nó la faa che löcià. Lé la ghe ölìa bé compàgn de iga lé
ü sčetì. Intàt i sò sorele i scrif al re credendo che 'l ghe es de mandà
a dì de copala; scambe al gh'à scréč öna letra de 'ölìga bé tàt a sò
moér comè a sto löatì e de nó faga nigü 'ntórt compàgn che 'l fös istàč
ü sčetì. Lur iscambe ( 107 ) i ghe faa töč i sberlèf del mond. De le poc
dé capita a ca 'l re; apéna riàt a ca al ved sto bel löatì ma la sò moér,
poarèta, la gh'ìa öna céra che la faa compassiù. La 'est istà sò moér
ixé 'ndacia, per fala tö fò 'm po', al gh'à fač fa ( 108
) öna gabiina de fer
e po' i è 'ndàč töč tri. I sò sorele i à 'ést che 'l ghe ölia a' mò xé bé,
i völìa mör de rabia. Nò i sìa piö cosè stödià i gh'à mandàt a dì [per
fala egn], che öna di sò sorele l'era malada bé, che xé n'avrès fač ved
a' mò tàte d'otre. Lé l'è turnada söbet col sò löatì e l'era za 'n catìf
istàt ön'otra ölta ( 109 ). Lur i ghe 'n faa 'ed öna per sort; quando 'l /
ghe rìa öna letra del re che la gh' desia de nó faga di 'ntórč gnè a sò
moér gnè al löatì, e de faga ( 110 ) saì quando [a] sò moér ghe calaa per
partorì, che 'l volìa esser ( 111 ) lü presènt. Ma lure, i förbe, i gh'à
mandàt a dì negót. La gh'à üt öna bela sčetina; prope perchè 'l pecàt
al gènera la mort, màndega negót; i è 'ndàč a tö öna löatina (che cör
però, neh! am sarès miga bu nóter, neh!). I ghe scriv al re de scüdàle
tant se i l'ìa miga pödìt avertì, perchè ( 112 ) l'à partorìt sensa de nigü
segn che 'l ghe rincrissìa tant che sta ölta l'era öna löatina. A la sčeta
i gh'à fač öna cassetina de fer compàgn del sčet e i l'à bötàda zó per
stó fiöm. Quel mölinér, al ved che 'l se ferma 'l mölì, al va 'ed e 'l
troa ön'otra cassetina. A la derv e 'l troa dét öna bela sčetina. Al la
porta a ca a sò moér. La moér la s' lamentaa, ma lü 'l dis: « Fina che
m' mangerà nóter i mangerà a' lur ». Al vé 'l re a ved come l'è sta
( 102 ) Corretto sopra un precedente « Al ».
( 103 ) Una macchia copre « al la », che perciò è lettura probabile.
( 104 ) Scil. « I sorele ».
( 105 ) Scil. « ol löatì ».
( 106 ) Una macchia copre «a», che perciò è lettura probabile.
( 107 ) Corretto sopra un precedente «invece».
( 108 ) Scil. « al löatì ».
( '109 ) Segue « Ol re l'è stač invià a » cancellato.
( 110 ) In interlinea, corregge un precedente « mandag » non completato.
( 111 ) Corretto sopra un precedente «esega».
( 112 ) Segue « ol dé prima la staa », cancellato.
417