Keuzen in de sociale zekerheid - Paul de Beer

De solidariteit onder druk
als volwaardig lid van de gemeenschap worden aanvaard.
Een interessant, maar ook riskant alternatief is om de toegang tot de sociale zekerheid
(en met name het deel dat voornamelijk op eenzijdige solidariteit is gebaseerd, zoals
de bijstand) te scheiden van de toegang tot ons land. Niet iedere legale ingezetene
heeft dan automatisch recht op alle voorzieningen van de verzorgingsstaat. Hierdoor
wordt de afbakening van de gemeenschap waarmee men solidair is losgekoppeld
van de nationale staat. Dit roept vervolgens de vraag op waar dan wel de grenzen van
deze gemeenschap moeten worden getrokken. Men zou als criterium kunnen hanteren
dat men de toegang tot deze solidariteitsgemeenschap eerst moet verdienen
(door bijv. een aantal jaren belasting en premies te betalen). Maar logischerwijs zou
men dan dezelfde eis moeten stellen aan nieuwkomers ‘van binnen’ (d.w.z. jong volwassenen),
hetgeen zou betekenen dat men niet meer automatisch vanaf een bepaalde
leeftijd een beroep kan doen op de sociale zekerheid. Men kan zich afvragen of
men hiermee uiteindelijk niet meer afbreuk doet aan gemeenschapsgevoel in plaats
van deze te versterken, zoals wordt beoogd.
Literatuur
Etzioni, A. (2002), The good society, Seattle Journal for Social Justice, 1 (1): 83-96.
Rodrik, D. (1998) Why Do More Open Economies Have Bigger Governments?,
Journal of Political Economy, 106 (5).
Shiller, R.J. (2003) The new financial order: Risk in the 21st century. Princeton (NJ):
Princeton University Press.
37