Keuzen in de sociale zekerheid - Paul de Beer

Solidariteit, fatsoen en het naakte bestaan
minder van overhoudt dan de vrouw zonder kinderen?” Ik moet mij al sterk vergissen
als uw antwoord niet luidt:“Nee, natuurlijk niet, het is eerder omgekeerd”
Dan bent u dus tegen inkomensafhankelijkheid in de kinderbijslag. De vrouw zonder
kinderen betaalt over die 100 euro extra ongeveer 40 euro belasting, en houdt dus
60 euro over. De vrouw met kinderen betaald diezelfde 40 euro belasting. Maar doordat
haar inkomen hoger is gaat ook de kinderbijslag nog 20 Euro omlaag. Ze houdt dus
netto maar 40 euro in plaats van 60 euro over. Een inkomensafhankelijke kinderbijslag
is dus feitelijk een verschuiving van lasten, binnen de groep belastingbetalers met
kinderen, van rijk naar arm, terwijl wat je wilt is een verschuiving van de belastingbetalers
zonder kinderen naar die met kinderen. Een dergelijk beleid kost een paar
centen, maar ik zou daar als econoom graag voor willen vloeken in ons eigen kerk: een
lichte verhoging van de marginale tarieven ter verhoging van de kinderbijslag lijkt me
zeer de moeite waard.
Kortom: Bescherm de rechten van jongeren en ouders met jonge kinderen tegen de
macht van het grote getal der ouderen.
Tenslotte
Tenslotte heb ik nog één opmerking. Discussies over een fatsoenlijk stelsel van sociale
zekerheid worden altijd gekenmerkt door discussiebijdragen die aandacht vragen
voor het vele vrijwilligerswerk dat uitkeringsgerechtigden doen. Ongetwijfeld is er her
en der een uitkeringsgerechtigde die dat doet, maar studies van het SCP laten zien dat
het meeste vrijwilligerswerk gebeurt door mensen met een betaalde baan. Het idee
dat vrijwilligerswerk mensen die beroep doen op een uitkering zou kunnen ontslaan
van de verplichting om te zoeken naar betaald werk, of dat vrijwilligerswerk hun baanloosheid
zou kunnen legitimeren, lijkt mij, een enkele uitzondering daargelaten,
flauwekul.
91