MARE CLAUSUM. - Acehbooks.org

146
moesten vertrouwen, bleek hun toch ook. Geheel overeenkomstig
met den aard van Jakob I, die er van hield, zijne bondgenooten
roet mogelijke aansluiting aan de politiek hunner
vijanden te dreigen en hun de gevaren, die daaruit voor hen
konden voortspruiten, aan te wijzen 1 ), ontvingen de ambassadeurs
reeds tien dagen na de eerste, zoo gunstige audiëntie 9 )
de waarschuwing, dat zij zich toegeeflijk moesten betoonen,
terwijl hun niet onduidelijk eene Spaansch-Engelsche alliantie
werd voorgespiegeld. Denkt men daarbij aan de gestadige intriges
der Spanjaarden en hunne partij aan het hof 3 ), dan
begrijpt men, dat de Staten niet zeer gerust konden zijn.
Onder deze omstandigheden begonnen de ambassadeurs
hunne moeielijke taak ''). Beeds bij hunne aankomst te Londen
(7 December 1618) hadden zij daar twee hooge Schotsche
ambtenaren gevonden, beiden „notable personen", die reeds
een maand lang op hen hadden gewacht. De Nederlanders
voorspelden zich daarvan niets goeds. Uit de aanwezigheid dezer
personen, blijkbaar ontboden om over de groote visscherij te
handelen, maakten zij op, dat het den koning ditmaal met
deze zaak ernst was. En dat zij juist geoordeeld hadden, bleek
weldra. Even heusch als hun eerste ontvangst bij den koning
geweest was, zoo koel toonde zich de Geheime Raad, toen het
uit de geloofsbrieven der ambassadeurs s ) duidelijk werd en
zij bij het bepaalde aandringen der raadsleden niet konden
verhelen, dat hun last beperkt was tot de twee in Engeland
minst gewenschte zaken. Antwoord werd uitgesteld tot na het
rapport aan den koning: het volgde in de tweede audiëntie
bij den Raad van :50 December KUS. De Engelschen leverden
. eene krasse opsomming van al hunne grieven over de handelwijze
(1er Nederlanders iu zake de groote visscherij. De koning
i) Ranke, Engl. Gesch. II. p. 47—iO.
l) Op de audiëntie in den Geheimen Baad van 30 Dec. 1019. (Verbaal 1018,19.)
n ) Zie hierna p. 151 Noot 3.
') In het verhaal dezer ambassade volg ik overal, waar geen andere bron opgegeven
is het: Verbaal van 1018,19. Het exemplaar op het R.-A., een afschrift uit
de achttiende eeuw, is wat taal en spelling betreft op vele plaatsen bedorven, nu
en dan zelfs onbegrijpelijk. — Vgl. verder over dit gezantschap: Baudart, Memor.
B. X. p. 130. —Van den Sande, Ncderl. bist. IS. VI. p. 81.
) Ook op die geloofsbrieven z.clvcn hadden de Engelschen aanmerkingen. Zij
namen geen genoegen met de eenvoudige credentiebrieven der ambassadeurs, maar
eischten volgens Bngelsche gewoonte eene procuratie onder het groote zegel. (Verbaal
1018,19 ail 25, 311 I lec. 1018.) lic reden van biui aandrang op deze zaak was, dal, zij vreesden,
dat Oldenbarnevelt en zijne partij, later miaschien weder op het kussen gekomen,