MARE CLAUSUM. - Acehbooks.org

171
den, en wat de beide laatste bezwaren aangaat, besloot men:
„dat soowel de directie als de Persoonen moghen blijven bij
dese Vergaderiuge, gelijck te vooren, als desen Lande meest
rakende" '). Onder deze voorwaarden besloot men, ter Generaliteit
op de ambassade aan te dringen, een plan, den IS
September ten uitvoer gebracht 2 ). Den 20 September daaraanvolgende
werden de heeren van Benthuysen, Kamerling
en Sonck tot Hollands gedeputeerden naar Engeland benoemd 3 ).
Holland had nu gedaan wat het konde : den ] 8 September
was werkelijk de ambassade in de Staten-Generaal ernstig besproken
en had men goedgevonden Caron aan te schrijven,
dat hij alle mogelijke moeite zoude doen om den koning voor
zich in te nemen en de meer en meer toenemende verwijdering
tusschen Engeland en de republiek trachten te voorkomen
door hoop te geven op eene spoedige ambassade ''). Daarbij
bleef het echter voorloopig : twisten over het aandeel, dat Holland
in het gezantschap zoude hebben "'), de moeielijkheden
over de groote visscherij ''), later kleingeestige onceniglieden
onder de Staten van Holland zelven („onbehoorlicke proceduren
ende van seer quaden consequentie 7 ') over het zenden van
eenen mede-gedepnteerde door Enkhuizen, — ten gevolge
waarvan Bruynincx eindelijk aan de ambassade werd toegevoegd
— hinderden den voortgang der zaak. Carleton moest
zelfs herhaaldelijk weder op spoed aandringen *), maar alles
baatte niets. Daar kwam plotseling onder al dat talmen het
bericht van de beslissende nederlaag van het leger van keurvorst
Frederik onder de muren van Praag, spoedig werden
ook de verreikende gevolgen daarvan bekend ''). De koning
') R. II. 27 Aug. 1620.
2) R.S.-G. 18 Sept. 1620.
:
') K. H. 20 Sept. 1620. — Carleton, Lettres, III. p. 384.
*) R.S.-G. 18 Sept. 1620.
') Carleton, Lettres. III p. 385. — De Staten van Holland stunden er op, dat
Holland en Zeeland alleen gedeputeerden naar Engeland zouden zenden. Mei moeite
lieten zij zich overhalen, ook Utrecht toe te laten. Verdere uitbreiding hieven zij
weigeren en de overige provinciën maakten bezwaar, Hollands wensch iu te willigen
vooral Gelderlaud, welks beurt het was eenen ambassadeur te zenden (RS.-G, 22
Sept. 1621.) Lang duurde het, eer men elkander verstond. (II. H. 20 Sept, 2i Oct.
1620. — R.S.-G. 8, 9, 10, 15, 10, 22 Dec. 1620.)
r ') R.S.-G. 25 Nov. 1620.
7 ) Zie daarover zéér uitvoerig: 11.11. 5 Nov. 3, 4, 8 Dec. 1620. — Het oordeel van
Carleton over deze twisten (Carleton, Lettres. III. p. 404) schijnt mij volkomen juist.
8 ) RS.-G. 18 Nov. 1020, 4 Jan. 1621. — Carleton, Lettres. Ill p. 400—3.
) Ranke, Engl. Geseh. II. p. 37.