MARE CLAUSUM. - Acehbooks.org

222
de Staten de Instructie voor dit gezantschap ' ). De bekende
Jacob Cats was reeds tot ambassadeur benoemd -) : den » Maart
konde hij vertrekken s ).
Het was een moeielijke taak, die de gevierde dichter op
zich nam . De Staten bedoelden niets minder dan het
sluiten van een zoogenaamd tractaat van marine. De nog
tegenwoordig zoo lastige quaestie der oorlogscontrabande kwam
daarbij natuurlijk ter sprake en moeielijkheden van allerlei
aard werden door de onwillige Engelschen opgeworpen. Alsof
dit nog niet genoeg was, kwamen er klachten over geheel
andere zaken bij. De „moord" van Amboina werd den ambassadeur
telkens voor de voeten geworpen, eenmaal was er
weder sprake van de vertraging in het geven van voldoening
over de quaestie van de haringvisscherij 5 ), waarvan de Staten
na zoo lange rust eindelijk hadden gehoopt ontslagen te zijn.
Uitvoeriger werd de andere visscherij-zaak behandeld. Den
19 April werden de klachten der Engelsche noordvaarders
formeel in eene conferentie ter tafel gebracht. Het koude der
Staten bedoeling echter niet zijn, nu plotseling na twee jaren
rust deze quaestie te doen bespreken. Had reeds in 1025
geen minder persoon dan Buckingham zelf zich moeten tevreden
stellen met eene verwijzing naar den last, dien Joachimi
daarover had 6 ), meer reden scheen er nu te zijn, de zaak
voorbij te gaan. De Instructie van Cats zweeg dan ook van
de zaak : de Staten waren er op gesteld het daarbij te houden,
dat Joachimi de zaak bij gelegenheid zoude behandelen, zooals
de Engelschen zei ven hadden goedgevonden. In dien
geest antwoordde dan ook Cats. Hij verklaarde, dat de Staten
hem nu geen last hadden gegeven over eene zaak, die
>) R.S.-G. 8, 14 Jan. 1627.
S)'R.S.-G. 13, 16, 18 Dec. 1626. - R.H.2,12,18 Dec. 1626.
3 ) Vergl. hier en verder: Verbaal der ambassade van 1627. - Aitzema, Saken van
Staet. I. p. 051—55.
4 ) De goede man verwouderde zich zeer over de hofzedeu. Hij zelf verhaalt
ons een karakteristiek voorbeeld. Lord Strange, graaf van Derby, was zwaar
ziek geweest; zijne jonge gemalin (zij waren slechts e'eu jaar gehuwd), hertogin
van Tremouille en nicht van den prins van Oranje, die Oats als zoodanig ook bezocht,
had hem trouw opgepast. De ambassadeur verhaalt bet in zijn Verbaal.
„Madame," zegt hij, „heeft den loff ouder alle de Engelsehe Ladies, dat sy baren
huyswaert in sijn kranckte is bij gewst, sonder oyt liaer, ghedeuren desselfs sieekte
te hebben gaeu vermaeckeu; twelk," voegt hij er niet naieve verbazing bij, „iu
Engld een ongehoort exempel schijnt te wesen."
) Verbaal der ambass. v. 1027 ad 10 April.
») R.S.-G. 14 Dec. 1625.