MARE CLAUSUM. - Acehbooks.org

27K
Staten niet meer verwachten, verontrust als zij waren door de
bewijzen van 's konings vijandige gezindheid. In ieder geval
noemde hij het zonderling, dat de koning den voorslag niet
aannam : de hulp aan den keurvorst te geven vertegenwoordigde
een veel grooter geldsom dan de recognitie zelfs nu had
opgebracht. Nog meer, hem was verzekerd, dat de recognitie
eerder verminderd dan vermeerderd zoude worden, daar „de
geheele questie maer op d' erkentenis aenkwam, en als wy
sulx wilden doen, 't geheele different daermede uytweech soude
sijn". Men meende, dat, als de Staten „Sijne Ma*, maer een
eerplumage van erkentenisse met goetwillicheit geliefden op
sijn boet te stellen", de zaak van het geld wel zoude gevonden
worden. De Staten toonden nu echter, dat het ook hun niet
om het geld, maar om het principe te doen was, en zoolang
er dus van recognitie sprake was geloofde hij vast dat de
geheele zaak „niet was". Koeltjes merkte hij op, dat het
dus maar beter was de onderhandelingen af te breken ; hij
had nog geen last en zich nog met niets ingelaten. Toen
de confident daarop verklaarde, dat er slechts dan eenige mogelijkheid
op het tot stand komen van een Engelsch -Nederlandsch
tractaat was, wanneer de Staten de zaak van den onderstand
aan den keurvorst van die van de visscherij scheidden, —
toen hij bovendien niet alleen openbaren oorlog met Spanje
onwaarschijnlijk noemde, maar zelfs meende de hulp aan den
keurvorst niet tot een onzeker tijdstip (de restitutie van den
Palts) maar slechts voor drie jaar te kunnen beloven, scheen
de zaak op het punt van af te springen. Men scheen elkander
niet te zullen verstaan, de aanbiedingen waren van weerszijden
te klein. Toch werd de conferentie nog niet afgebroken : het
was een goed teeken en een bewijs, hoeveel er beiden, den
Staten en den keurvorst, aan gelegen was, dat de onderhandelingen
niet werden afgebroken. De confident waagde dan ook al
spoedig weder de vraag, wat Karel Lodewijkiu bijzonderheden dan
toch beter dan te voren konde voorslaan. Daarop volgde een lang
onderhoud, waarvan het resultaat was de behendige vereeniging
van beide quaestiën in een concept tractaat, als „de apparentste
voorslach," dien de keurvorst konde doen. Het eerste gedeelte
van dien voorslag was geheel in overeenstemming met Van Beveren's
Instructie. Men zoude eene vloot uitrusten, waartoe Engeland
§, Nederland | zoude bijdragen, (30 en 15 schepen, 8000
en 1000 man.) Men zoude Frankrijk uitnoudigen evenveel bij te
dragen als Engeland. De vereenigde vloten zouden Spanje ter zee