MARE CLAUSUM. - Acehbooks.org

272
het ergste. „Ick vreese", zoo schrijft hij 8 October aan de
Staten, „dat uwe Ho. Mo. niet connen begrijpen dat het
forme van vruntschap is, en men haer tracteert als vrunden,
als men door macht van een vlote en wapenen (hoewel niet
vechtenderhandt) hare ingeseteneu iets afneemt. Op soodauige
vrundenhanden kan niet te veel geleth worden. Godt verhoede
den eersten slach \"
Toen ieder meende, dat het ergste reeds voorbij was, volgde
nog het zwaarste verlies. Northumberland had van zijne
eerste expeditie niet zooveel voldoening als hij wel gewenscht
had, en reeds eene week na zijne terugkomst maakte hij zich,
na zijne schepen van levensmiddelen voorzien te hebben, gereed
met drie schepen weder zee te kiezen. De vissehers
waren gewoon tweemaal 'sjaars ter hariugvisscherij uit te
zeilen 7 ) ; den tweeden keer hoopte hij hen met beter gevolg
te overvallen ; hij zoude zorgen er tijdig te zijn. Daar kwam
éditer plotseling het bericht, dat de Nederlandsche admiraal
Van Dorp zich met l(i schepen van de Vlaamsche kust had
verwijderd, en zich in de Engelsche wateren had vertoond.
Versterking was nu hoognoodig. Northumberland vertrok
/elf den 26 September met zijne drie schepen naar het noorden,
maar in allerijl werden er te Sandwich en te Rochester
12 nieuwe schepen uitgerust, die hem reeds den S October
konden volgen. Van Beveren, die wel begreep, dat die 12
schepen niet naar de noordkust gingen „om vliegen te vangen ',
zond dadelijk advertentie daarvan aan Van Dorp en zijn
vice-admiraal Liefhebber om mogelijk onheil te voorkomen.
Het was te laat : weinige dagen na het vertrek der vloot ontmoette
eene afdeeling van 7 Engelsche schepen eene Nederlandsche
haringvloot. Ditmaal had de vrees voor de Engelschen
hen belet zich te verstrooien; er waren omtrent 100
buizen onder konvooi van 5 oorlogschepen. Toch oordeelden
de schepen zich niet in staat de buizen met goed gevolg
te verdedigen : de haringvloot „acorhodeerde" zich. Werkelijk
eene aanzienlijke schade ! -) Voor de eer der Nederlandsche
vloot was het gelukkig, dat 13 oorlogschepen, konvooieerende
1 1 Zie hiervoor p. 3'! Noot 1.
2 ) Het mag zonderling genoemd worden, dat terwijl Vau Beveren reeds 25 Augustus
had geschreven, dat de koning geen geweld meende te gebruiken, niemand op
het denkbeeld schijnt gekomen te zijn ook tegen eene overmacht eene weigering te
beproeven. Ook dit pleit niet zeer voor de zachte behandeling, den visscherj den
eersten keer aangedaan'