VLAAMSERAAD - Vlaams Parlement

506 (1990-1991) - Nr. 1 1 154 1
De diversificatie naar niet-nucleaire sectoren verliep dus zeer moeizaam. Ondanks programma-
en missiedefìniëringen werd een voluntaristisch diversificatiebeleid nauwelijks
doorgevoerd. Het S.C.K. bleef overwegend gericht op nucleair onderzoek en
afgeleide toepassingen.
In 1987 werd 50 % van de middelen aan nucleair onderzoek besteed, 18 % aan diversificatieactiviteiten
en 32 % van de middelen dekten de algemene werkingskosten.
Slechts 46 % van de begroting werd rechtstreeks aan onderzoek besteed, 54 % aan het
in stand houden van nucleaire infrastuktuur (22 %) en algemene werking (32 %).
Naar aanleiding van ondermeer de besprekingen in verband met de rijksmiddelenbegroting
1987 en de beslissingen van het overlegcomité van 25 november 1986 (St
Catherina-akkoorden) werd de problematiek van het S.C.K. met betrekking tot de
nucleaire belangen, de diversificatie en de organisatie opnieuw aan de orde gesteld.
Desbetreffend werd in 1987 aan een extern doorlichtingsbureau de opdracht gegeven
een operationele audit over het S.C.K. uit te voeren. Het eindrapport geeft volgende
evaluatie:
1. De geringe betrokkenheid van de beleidsinstanties, alsook de direkte vertegenwoordiging
van nucleaire belangengroepen in het beheer hebben ertoe bijgedragen
dat het S.C.K. nooit over een duidelijk gedefinieerde lange termijnpolitiek
beschikte.
2. Als onderzoeksinstelling wordt het S.C.K. gekenmerkt door :
een verouderde en conservatieve onderzoeksstructuur :
de gemiddelde leeftijd (45 jaar) en anciënniteit ( 18 jaar) liggen hoger
dan bij buitenlandse onderzoeks- centra;
een inerte structuur :
het S.C.K. heeft systematisch meer geïnvesteerd in het in stand houden
van een ruim personeelskader, (70 % van het budget) en het onderhouden
van een verouderde dure nucleaire infrastructuur (22 % van het
budget) dan in het uitbouwen van een moderne onderzoeksinfrastructuur
(de investeringen bedragen slechts 7 % t.o.v. 18 % als “Europees”
peil). De structuur van het S.C.K. wordt gekenmerkt door een relatief
constant personeelsbestand (1.300), waarvan slechts 33 % hooggekwalifìceerde
universitairen, ingenieurs en technici.
Op 1 .1.1987 telde het S.C.K. slechts 163 onderzoekers, waarvan slechts
87 jonger dan 45 jaar.
Per onderzoeker bedroeg de administratieve en technische omkadering
7 tot 14 personen.
3. De portefeuille van onderzoeksprogramma’s wordt gekenmerkt door :
een geringe concentratie van middelen per onderzoeksdomein. De programma’s
worden gekenmerkt door een verbreding van de onderzoeksdomeinen
zonder een uitdieping van het onderzoek in welbepaalde