VLAAMSERAAD - Vlaams Parlement

1337 1
1. De geringe betrokkenheid van de beleidsinstanties, alsook de direkte vertegenwoordiging
van nucleaire belangengroepen in het beheer hebben ertoe bijgedragen dat het
SCK nooit over een duidelijk gedefinieerde lange termijnpolitiek beschikte.
2. Als onderzoeksinstelling wordt het SCK gekenmerkt door :
- een verouderde en conservatieve onderzoeksstructuur :
de gemiddelde leeftijd (45 jaar) en anciënniteit
( 18 jaar) liggen hoger dan bij buitenlandse onderzoekscentra;
- een inerte structuur :
het SCK heeft systematisch meer geïnvesteerd in het in stand houden van een ruim
personeelskader, (70 % van het budget) en het onderhouden van een verouderde dure
nucleaire infrastructuur (22% van het budget) dan in het uitbouwen van een moderne
onderzoeksinfrastructuur (de investeringen bedragen slechts 7 % t.o.v. 18% als
“Europees” peil). De structuur van het SCK wordt gekenmerkt door een relatief
constant personeelsbestand( I .300), waarvan slechts 33% hooggekwalificeerde
universitairen, ingenieurs en technici.
Op 1 .l. 1987 telt het SCK slechts 163 onderzoekers, waarvan slechts 87 jonger dan
45 jaar.
Per onderzoeker bedraagt de administratieve en technische omkadering 7 tot 14
personen.
3. De portefeuille van onderzoeksprogramma’s wordt gekenmerkt door :
- een geringe concentratie van middelen per onderzoeksdomein. De programma’s
worden gekenmerkt door een verbreding van de onderzoeksdomeinen zonder een
uitdieping van het onderzoek in welbepaalde domeinen. Dit blijkt uit de veelheid van
projecten (in 1987 : 85 projecten in 14 domeinen) en het aantal nieuwe projecten
t.o.v. het aantal stopgezette projecten (43 t.o.v. 11 sinds 1970).
Deze geringe concentratie van middelen op een groot aantal onderzoeksdomeinen
(versnippering) verhindert een daadwerkelijke uitbouw van “centres of excellente”.
- onvoldoende ontwikkelde evaluatiestructuren voor de onderzoeksprogramma’s en
projecten, waardoor :
a. gebrekkige definitie van de te realiseren objectieven en ondoeltreffende allocatie
van middelen ;
b. grote atwijkingen tussen programmaplanning en realisaties ( 30 %);
c. stop and go beleid in het opstarten van projecten;
d. beperkte mogelijkheden het onderzoek te sturen naar nieuwe domeinen.
- een zwakke organisatie voor planning en opvolging van onderzoeksprogramma’s.
Zo worden opties, goedgekeurd door de Baad van Beheer, niet steeds weerspiegeld
in de allocatie van middelen aan programma’s.
- weinig uitgebouwde structuren voor valorisatie en diffusie van onderzoeksresultaten.
Het SCK is voor 85 à 90 % van zijn inkomsten op de overheid aangewezen.
Financiële inkomsten door valorisatie van octrooien (licenties) en filialisering (commercialisering
van resultaten) zijn quasi onbestaande.
506 (1990-1991) - Nr. 1