VLAAMSERAAD - Vlaams Parlement

1205 1 506 (1990-1991) - Nr. 1
Bereiding van nieuwe materialen, van halffabrikaten en industriële produkten op basis
van deze nieuwe materialen is bijgevolg een bron van hoge toegevoegde waarde. De
Vlaamse onderzoekswereld heeft hierop ingespeeld, zij het niet altijd op een gestruktureerde
en gecoördineerde wijze. Dit heeft uiteraard ook te maken met de sterk
gediversifieerde aard van het domein, zowel wat betreft de klasse van materialen als wat
betreft het type van gebruik. Een gecentraliseerde structuur, zoals in het geval van de
micro-electronica, komt m.i. niet in aanmerking voor de uitbouw van het Vlaamse
onderzoekspotentieel op het gebied van de nieuwe materialen. Gelet op de kapaciteit
aanwezig in de Vlaamse onderzoekslaboratoria en op het onmiskenbaar valorizatiepotentieel
is nochtans een gecoördineerde inspanning, naast deze op de gebieden microelectronica
en biotechnologie , dringend vereist, waarbij dan de voorkeur dient uit te
gaan naar een gespreide netwerkstructuur.
Er werd dus actieprogramma uitgewerkt met als doelstelling het prekompetitiefen toegepast
basisonderzoek een extra impuls te geven en een netwerk structuur van
universitaire en publieke labo’s uit te bouwen. Bij de uitwerking van het actieprogramma
wordt ook maximaal rekening gehouden met de integratie van EFRO projecten
voor LUC en SCK. Op dit vlak werd nog door de vorige Executieven voorbereidend
werk geleverd, onder andere via een opdracht aan de GIMV en het Studiebureau
Stanford Research Institute (SRI). Hiertoe werd de vraag gesteld of een initiatief
i.v.m. een “super” labo aan de LUC i.v.m. neo-keramiek wenselijk en mogelijk was.
De konklusie van dit GIMV-SRI-rapport was dat een bijzondere inspanning op het
vlak van neo-keramiek wenselijk is maar dat de inplanting van een nieuw super-laboratorium
bij het LUC niet opportuun is ( 1). In de plaats kwam men tot de konklusie
dat de uitbouw van een netwerk van labo’s te verkiezen was. Zo’n netwerk zou
gebaseerd zijn op de bestaande kenniscentra binnen de universiteiten en het SCK.
De beslissing geen nieuw groots laboratorium “neo-keramiek” op te richten, niet in
Limburg, noch ergens anders betekent echter geenszins dat het onderzoek in
Limburg, vertrekkende van de daar reeds aanwezige know-how, niet zou worden
gestimuleerd.
Daarom heeft de Vlaamse Executieve op mijn voorstel van 22 maart 1989 reeds
toegestemd met een inbreng van 138 miljoen, gespreid over drie jaar, in een project
rond neo-keramiek in het LUC. Met de bijkomende steun vanwege de provincie
Limburg en met de co-financiering vanwege de Europese Gemeenschap in het kader
van de bijkomende EFRO-steun, kan op die manier een bedrag van 391 miljoen
ingezet worden rond neo-keramiek vanuit het LUC.
Belangrijk is dat hiermee het toegepast wetenschappelijk onderzoek op de campus van
het LUC een belangrijke impuls krijgt, los van de diskussie over de integratie van de
Ekonomisch Hogeschool in het LUC. Ook bij het SCKzal in het kader van de EFROsteun
en met de steun van de Vlaamse Executieve een project ten belope van totaal 180
miljoen mogelijk worden.
(1)
Zoals uit de onderhavige studie zal blijken zijn ook de meeste bedrijven niet gewonnen
voor zo’n materiaallaboratorium (cfr. infra).