Vrijwilligerswerk = Matchmaking. - ERIM

Vrijwilligerswerk = Matchmaking
aangeboden en geeft vrijwilligers de mogelijkheid om zich op te geven voor
datgene wat hen het leukst lijkt, op een moment waarop dit hen het beste uitkomt.
Amsterdam Cares speelt met name in op het activeren van jonge professionals uit
het bedrijfsleven door het stimuleren van werknemersvrijwilligerswerk in de vorm
van bijvoorbeeld het organiseren van teambuildings activiteiten voor bedrijven.
Daarnaast maakt zij vrijwilligerswerk zeer aantrekkelijk voor jonge mensen die
vaak worden geleefd door hun drukke agenda, maar desondanks graag iets willen
terugdoen voor hun stad en daarmee tegelijkertijd hun persoonlijke netwerk willen/
kunnen opbouwen. Naast Amsterdam Cares biedt ook de organisatie WorkMate
(actief in de regio’s Den Haag en Rotterdam) werkgevers en hun medewerkers
de kans zich in te zetten voor een goed doel in de stad, waarbij eveneens rekening
wordt gehouden met drukke agenda’s en individuele wensen. Ook hier wordt
mensen de mogelijkheid geboden om zich incidenteel vrijwillig in te zetten voor iets
dat hen persoonlijk aanspreekt. Zowel Amsterdam Cares als WorkMate spelen in op
de behoefte aan meer flexibiliteit, creativiteit en goede informatievoorziening. Het
uitgangspunt is dat vrijwilligerswerk nu past in elke agenda, zonder dat hiervoor
speciale kennis of kunde nodig is en zonder langdurige of terugkerende verplichtingen.
Het enige dat nog nodig is om vrijwilliger te worden, is een betrokken
instelling!
De snelst groeiende vrijwilligersorganisaties in de Nederlandse civil society bestaan
veelal uit ‘leden’ die slechts gemeenschappelijke interesses of idealen
delen en vaak individuele voordelen aan hun lidmaatschap ontlenen,
zonder elkaar ooit te ontmoeten zoals dat bij Amsterdam Cares en
WorkMate het geval is. Bij klassieke organisaties (zoals sportverenigingen)
met veelvuldig face-to-face contacten tussen de leden,
blijkt het echter steeds moeilijker dan voorheen om mensen op
lokaal niveau bij elkaar te krijgen en te motiveren tot het verrichten
van vrijwilligerstaken (SCP, 2007). Dit laatste vormt een belemmering
alsook een grote uitdaging voor vergrijzende besturen van
clubs – zoals lokale verenigingen – die het bestuurswerk moeten
overdragen om zo het voortbestaan van de club te kunnen waarborgen.
Het grootste knelpunt hierbij is om jongeren te interesseren
voor het soort vrijwilligerswerk waarop veel van deze klassieke
verenigingen drijven. Naast uitvoerende functies gaat het hierbij met
name om bestuursfuncties en kaderfuncties. Als gevolg van het grote
verloop onder vrijwilligers en het moeizame opvullen van deze functies, komt vooral
deze traditionele kern van vrijwilligers gigantisch onder druk te staan. Aan hen is
nu de uitdaging om deze over te dragen aan de nieuwe generatie vrijwilligers. Meijs
(2004) wijst erop dat een doorstroming van de functies die horen bij bestuurswerk,
kan worden gerealiseerd door bijvoorbeeld het opsplitsen, uitbesteden of
verplichten van taken. Dit kan worden uitgevoerd aan de hand van het onderverdelen
of afstoten van activiteiten, het aantrekken van beroepskrachten (denk hierbij ook
aan jonge professionals die tijdens/naast hun professionele carrière via stichtingen
als Laluz vrijwillig hun kennis en expertise willen inzetten) en/of het verplichten van
vrijwilligerswerk aan leden. Een meer flexibele structuur is natuurlijk ook een optie.
Dit zien we onder meer bij De Nederlandse Bond voor Plattelandsvrouwen (NBvP)
Vrouwen van Nu, die bijvoorbeeld werkt met een flexibel bestuur dat jaarlijks uit
28