Vrijwilligerswerk = Matchmaking. - ERIM

Vrijwilligerswerk = Matchmaking
van maandelijkse overlegmomenten en het aanbieden van verschillende opleidings-
en bijscholingsmogelijkheden. Het persoonlijk contact met de coördinatoren en de
andere collega’s is echter het belangrijkste.
De belangrijkste taak voor de organisatie is en blijft het kennen van haar dienstverleners
en de behoeftes van deze dienstverleners en het wegnemen van drempels
zodat ze actief kunnen blijven. Wanneer een dienstverlener bijvoorbeeld niet in
staat is om gebruik te maken van het openbaar vervoer, zal er naar klussen op loop-
en fietsafstand gezocht worden. Dergelijk maatwerk vraagt veel alertheid van de
coördinatoren en kennis over de doelgroep: Homeservice moet immers zowel over
voldoende dienstverleners beschikken als over voldoende (variatie in) klussen om
deze dienstverleners binnen hun eigen kunnen actief te laten zijn.
Tot nu toe hebben de coördinatoren amper verschillen gemerkt in de inzet of motivatie
van dienstverleners die via een traject aan de slag gaan en de dienstverleners
die op eigen initiatief beginnen. In sommige gevallen blijven dienstverleners
actief nadat hun traject afgelopen is, maar meestal is dit niet het geval.
Er bestaat een grotere kans dat een dienstverlener, vanwege de ervaring die hij
binnen Homeservice opgedaan heeft, in aanmerking komt voor een re-integratie
of activeringstraject. Homeservice biedt deze dienstverleners dus een opstap naar
een onafhankelijker leven.
Successen en knelpunten
In bijna zes jaar heeft Homeservice een effectieve organisatiestructuur opgebouwd,
waarin vraag en aanbod binnen de doelgroep op elkaar afgestemd kunnen worden,
wat blijkt uit het groeiend aantal klussen en de groeiende variëteit in deze klussen
en uit het stijgend aantal vrijwillige uren. Bovendien is er anekdotisch bewijs dat de
mogelijkheden geschept in dit project belangrijke voordelen heeft opgeleverd voor
zowel de dienstverleners als de cliënten, beide behorend tot dezelfde doelgroep.
Dienstverleners stromen af en toe ook door naar betaald werk. Hoewel dit geen
onderdeel uitmaakt van de doelstelling, kan dit als een erg positief neveneffect
worden beschouwd. Dienstverleners willen zich bovenal nuttig kunnen maken, een
geïntensiveerde omgang ervaren binnen de eigen omgeving en zien het leveren van
een waardevolle bijdrage aan de levensomstandigheden van een lotgenoot als een
persoonlijke overwinning.
Als voorbeeld noemen Slis en Schellingerhout het verhaal van Robert, die vijftien
jaar geleden als vluchteling naar Nederland is gekomen. Jaren lang worstelde Robert
met zware alcoholproblemen, maar met veel moeite is het Robert gelukt om van
zijn alcoholverslaving af te komen. Hij is inmiddels twee jaar nuchter en hij heeft
via een begeleid woningtraject een enigszins zelfstandig leven op kunnen bouwen.
Wanneer Robert thuiszit, merkt hij echter dat hij vaak gaat ‘malen’, waarbij zijn
trauma’s weer in beeld komen. Door drie of vier keer per week een schoonmaakklus
te kunnen doen via Homeservice, heeft hij hier minder last van.
Het komt wel eens voor dat er geen goede match is tussen een dienstverlener en
een klant. Zo kwam Arthur via een activeringstraject bij Homeservice te werken.
Wegens zeer slechte sociale vaardigheden en een weerbarstige houding ten opzichte
van coördinatoren en andere dienstverleners ontstond er regelmatig onrust en
ruzie. Na enkele maanden werd er in overleg met de verwijzende instantie besloten
51