Vrijwilligerswerk = Matchmaking. - ERIM

Vrijwilligerswerk = Matchmaking
interesses en mogelijkheden passen. Zo wordt er gekeken naar drempels of andere
omstandigheden die iemand mogelijk weerhouden van het vervullen van vrijwilligerstaken.
Door middel van een flexibele opstelling van Maranatha wordt er geprobeerd
om zoveel mogelijk van deze drempels weg te halen.
Gerard Liesdek vertelt dat de basis van het vrijwilligersbeleid bij Maranatha
Ministries bovenal bestaat uit het kennen van vrijwilligers als mensen: ‘vrijwilligers
zijn immers geen Lego’.
Behoud
Het is de bedoeling dat gemeenschapsleden actief blijven in het uitdragen en
ontwikkelen van hun geloof. Actieve inzet als vrijwilliger hoort hier ook bij. Het
is voor de organisatie daarom erg van belang om een omgeving te creëren en in
stand te houden waarin blijvende (duurzame) participatie mogelijk is. Het belangrijkste
middel is natuurlijk het evangelische gedachtegoed zelf, die de nadruk legt
op waarden als dienstbaarheid, trouw, verbondenheid met en betrokkenheid bij de
gemeente en de medemens. Vrijwilligers worden er dan ook op aangesproken als
zij zich anders gedragen of opstellen.
In de ideale situatie voelt een vrijwilliger zich meer ‘geroepen’ dan ‘gedwongen’
om zijn of haar taken te vervullen. Het is echter niet het geval dat van vrijwilligers
verwacht wordt dat zij zich voor eens en altijd aan dezelfde taken te wijden. Het
is goed mogelijk om taken af te wisselen op basis van individuele wensen en voorkeuren.
Ook is het mogelijk voor een vrijwilliger om zich binnen een bepaalde afdeling
door te ontwikkelen naar steeds meer verantwoordelijke functies.
Binnen de afdelingen wordt ernaar gestreefd om zo flexibel mogelijk te zijn, maar
daarbij behoort men wel binnen de kaders die nodig zijn om het werk te doen, te
blijven. Van afdelingscoördinatoren wordt verwacht dat zij een groot incasseringsvermogen
hebben en alert zijn op situaties die de inzet van een vrijwilliger in de weg
kunnen staan. Als een vrijwilliger zegt te willen stoppen, wordt er in een gesprek
geprobeerd om de redenen achter dit besluit te achterhalen. Veranderende levensomstandigheden
spelen hier vaak een belangrijke rol in. Waar mogelijk worden
oplossingen gezocht, bijvoorbeeld door het verdelen van taken over meerdere vrijwilligers
of het inlassen van een ‘sabbatical’.
Naast het aanspreken van vrijwilligers op basis van hun eigen waarden en verantwoordelijkheden,
wordt er veel aandacht aan de waardering van vrijwilligers
besteed. Bij het behoud van vrijwilligers, zo legt Gerard Liesdek uit, is ‘beloning erg
op zijn plek’. Zo wordt er bij verjaardagen, jubilea en andere belangrijke mijlpalen
kaarten, bloemen of cadeaus gegeven. Afdelingscoördinatoren en andere vrijwilligers
worden bovendien gestimuleerd om elkaar complimenten te geven voor een
bijzondere prestatie of geslaagde inspanningen.
Er wordt vooral geprobeerd een omgeving te creëren waarin mensen de ruimte
hebben om te doen wat hen interesse heeft, en waar van fouten geleerd kan worden.
61