Hartfalen: epidemiologie, risicofactoren en toekomst

RIVM Rapport 260401006
opzichte van de klinische populatie. Het was inmiddels duidelijk geworden dat bij
hartfalen onder de algemene bevolking HFbEF veel meer voorkwam dan onder
de mensen die in klinische onderzoeken werden opgenomen.
Incidentie De in Olmsted gevonden incidentie liep op van rond de 10 per 1000 in
de leeftijdsgroep 60-69 tot 60 per 1000 bij mensen van 80 jaar of ouder. Van de
opgespoorde gevallen waarbij de ejectiefractie was bepaald had 43% HFbEF.
(Senni et al., 1998; Senni et al., 1999)
3.2.4 Londen: de Hillingdon- en Bromley-studies
Twee min of meer identieke studies met veel aandacht voor nauwkeurige
diagnostiek zijn in Londen uitgevoerd: de Hillingdon-studie, uit 1995-1996, en
de latere Bromley-studie (Fox et al., 2001). In beide gevallen werd in een
district in Londen (Hillingdon en Bromley) aan alle huisartsen gevraagd
gedurende een periode van anderhalf jaar elke patiënt die mogelijk hartfalen
had naar het ziekenhuis te verwijzen voor nadere diagnostiek, waarvoor speciale
faciliteiten waren ingericht. De gebruikte criteria waren die van de ESC 1995richtlijnen.
In alle gevallen werd een echo gemaakt en de opgespoorde gevallen
werden beoordeeld door een panel van cardiologen. Bovendien is
steekproefsgewijs nagegaan of geen diagnoses werden gemist.
Incidentie De leeftijds- en geslachtsspecifieke incidenties liepen min of meer
rechtlijnig op van 1,7 per 1000 voor mannen in de leeftijd 55-64 tot 16,8 per
1000 bij ouderen van 85 jaar of ouder. Bij vrouwen waren de corresponderende
getallen 0,7 per 1000 tot 9,6 per 1000.
(Cowie et al., 1999; Fox et al., 2001)
3.2.5 De Rotterdam-studie
3.2.6 Groningen
Een andere studie waarin diagnosestelling en opsporing met veel zorg is
uitgevoerd is de ERGO-studie uit Rotterdam. Qua opzet leek de Rotterdamstudie
wat betreft hartfalen sterk op de Hillingdon-studie, met opsporing via de
huisartsen in de Rotterdamse wijk Ommoord, gevolgd door uitgebreidere
diagnostiek in een ‘rapid access’ centrum.
Incidentie De incidentie was aanzienlijk hoger dan die in Londen werd gevonden,
en nam toe met de leeftijd van 2,5 per 1000 bij 55-64-jarigen, tot 43 per 1000
bij 85-plussers, voor mannen (vrouwen respectievelijk 1,8 en 44 per 1000).
Volgens de auteurs was dit verschil met de Londen-studies waarschijnlijk toch te
wijten aan methodologische verschillen, zoals het systematisch nagaan in de
Rotterdamse studie van alle recepten die mogelijk voor hartfalen werden
voorgeschreven. Dit zou impliceren dat de Rotterdamse data accurater zijn. In
een latere publicatie zijn de Rotterdamse data vervolgens nog ‘geüpdatet’, met
iets hogere incidenties als uitkomst.
(Mosterd et al., 1999; Bleumink et al., 2004; Mosterd en Hoes, 2007)
Ook een bevolkingsstudie in het noorden van het land heeft gegevens over
hartfalen opgeleverd: de ‘Groningen Longitudinal Aging Study’. Incidente
gevallen, onder mensen van 57 jaar of ouder, werden in 1993 opgespoord in
huisartsenpraktijken . Nadeel van deze studie ten opzichte van de Rotterdam-
en Hillingdon-studies was dat voor het vaststellen van hartfalen werd gesteund
op alleen het oordeel van de huisarts.
(Van Jaarsveld et al., 2006)
Pagina 24 van 122