Hartfalen: epidemiologie, risicofactoren en toekomst

RIVM Rapport 260401006
Figuur 2: Incidentie volgens de huisartsenregistraties
3.3 Life time risk
Naast het risico om op een bepaalde leeftijd hartfalen te krijgen (de
leeftijdsspecieke incidentie) is de ‘life time risk’ een nuttige risicomaat: de kans
om ooit hartfalen te krijgen. Meestal gaat het om de kans van een ‘gemiddeld’
individu, maar omdat die kans uiteraard van risicofactoren afhangt wordt soms
een kans berekend afhankelijk van de aanwezigheid van risicofactoren. Om het
levenslange risico te kunnen schatten zijn langlopende cohortstudies nodig
waarmee de cumulatieve incidentie (het deel van de oorspronkelijke populatie
dat in de loop der tijd de ziekte krijgt) bepaald kan worden. Omdat hartfalen
vooral op oudere leeftijd voorkomt, volstaat het in de praktijk om het risico te
bepalen vanaf, bijvoorbeeld, een leeftijd van 40 jaar. In de eerste plaats komt
hiervoor de Framingham-studie in aanmerking, die immers al sinds 1948 loopt.
Op grond van de Framingham-studie is dat risico geschat op 20% voor een
40-jarige man en 19% voor een 40-jarige vrouw (Lloyd-Jones et al., 2002).
Schattingen uit andere studies lopen echter nogal uiteen. Uit de Rotterdamstudie
lijkt het risico 1 op 3 te zijn (Bleumink et al., 2004). Een recente studie
van een cohort artsen (Physicians’ Health Study) kwam uit op een schatting van
ongeveer 14%, waarbij aangetekend moet worden dat het een sterk
Pagina 29 van 122