Jaarverslag_Mensenhandel-2011 - Centrum voor gelijkheid van ...

de beklaagde) waren veroordeeld voor mensenhandel,
werving en exploitatie van de prostitutie en witwassen.
Het hof verzwaart evenwel de straf van zes naar zeven
jaar voor de mannelijke beklaagde en van 40 maanden
naar vier jaar voor de vrouwelijke beklaagde. De man
was ooit politieagent in Bulgarije, waardoor hij perfect
wist wat hij moest doen om zijn handel op te zetten.
Samen met een derde medebeklaagde, de broer van de
mannelijke beklaagde, exploiteerden ze de prostitutie
van verschillende Bulgaarse jonge vrouwen. Een rogatoire
commissie heeft in Bulgarije verschillende slachtoffers
gehoord, die de verklaringen van de burgerlijke
partij hebben bevestigd. De beklaagden ronselden hun
slachtoffers in Bulgarije en lokten hen met verhalen
over het makkelijke leven, juwelen, mooie wagens,
kledij en esthetische chirurgie.
De vrouwelijke beklaagde hield alles in het oog. Zij
gaf uitleg bij de praktijken inzake prostitutie en bij
de tarieven die ze in de vitrine moesten hanteren. De
jonge vrouwen moesten de helft van wat ze verdienden
afstaan aan de beklaagde. De beklaagden bedreigden
de jonge vrouwen om hen onder druk te zetten.
De jonge vrouwen kregen twee gsm’s: één voor de
contacten, een andere voor de politie in geval van
controle. De beklaagde wisselde ook geregeld de SIMkaarten
om telefoontaps te omzeilen.
Zodra ze 3.000 euro hadden verzameld, werd dat geld
met een minibus naar Bulgarije gestuurd.
Het hof stelt tevens vast dat het morele element van
het misdrijf witwassen aanwezig is en spreekt daarom
de verplichte verbeurdverklaring uit van de sommen
die de beklaagde bij de controles bij zich had en die het
voorwerp van het misdrijf witwassen waren.
Een slachtoffer, dat zich burgerlijke partij had gesteld,
zag haar schadeloosstelling verhoogd van 10.000 naar
25.000 euro.
2.1.2. Economische uitbuiting
Merkwaardige beslissing in beroep in een ‘tuinbouw’
dossier
In een dossier dat in het rechtspraakoverzicht van een
vorig verslag aan bod kwam, dat betrekking had op
tuinbouw, en waarin de beklaagde brand had gesticht
in een caravan waarin de arbeiders logeerden, werd in
eerste aanleg een veroordeling uitgesproken voor o.m.
mensenhandel. 303 Die veroordeling werd later bevestigd
door het hof van beroep van Gent. 304 Na Cassatie
(omdat de zetel niet was samengesteld zoals het
hoort), moest diezelfde zaak opnieuw worden behandeld
voor het hof van beroep van Antwerpen. Intussen
kwam de beklaagde te overlijden, waardoor de strafvordering
is vervallen. Aangezien zijn erfgenamen het
lopende geding hebben hervat, kan het hof zich enkel
uitspreken over de burgerlijke belangen. 305 Het hof
neemt evenwel een onverwachte beslissing en geeft een
volledige andere interpretatie aan de feiten.
Ook al was bewezen dat de caravan vrijwillig in
brand was gestoken, oordeelde het hof toch dat beide
Roemenen, die zich burgerlijke partij hadden gesteld,
zich op het ogenblik van de brand niet in de caravan
bevonden (waarmee het hof in ging tegen een vroeger
genomen beslissing).
In tegenstelling tot vorige rechtbanken is de betichting
mensenhandel volgens het hof niet bewezen. Het hof
meent dat uit het dossier niet op te maken valt dat de
arbeidsomstandigheden in strijd waren met de menselijke
waardigheid: de verklaringen van de Roemeense
arbeiders worden niet bevestigd door de andere illegale
arbeiders. Ze konden vrij gaan en staan waar ze
wilden, ze hadden hun identiteitsdocumenten bij en
vroegen zelf om te mogen werken. Het hof vindt de
bewering als zouden de Roemeense broers niet correct
zijn betaald voor het werk dat ze de drie laatste jaren
hebben geleverd, ongeloofwaardig en niet door andere
elementen bewezen. Het trekt ook de medische expertiseverslagen
(die melding maken van posttraumatische
stress na de brand in de caravan) in twijfel, die
volgens het hof enkel zijn gebaseerd op hun verkla-
303 Corr. Gent, 22 oktober 2007, 19de k. Zie ook : Jaarverslag Mensenhandel en -smokkel
2007, ‘Een beleidsanalyse vanuit de visie van een nationaal rapporteur’, pp. 110-111.
304 Gent, 30 september 2009, 3de k.
305 Antwerpen, 26 april 2012, 14de k.