Jaarverslag_Mensenhandel-2011 - Centrum voor gelijkheid van ...

lijke partij, met de enkele voordelen in natura die
hij heeft verkregen (o.m. het eten) maar ook met de
enkele betalingen (50 euro per week), die hij erkent
te hebben ontvangen tijdens de drie jaar tewerkstelling.”
In een dossier betreffende een Roemeens netwerk
van mensenhandel dat uitgebreid aan bod kwam
in het Jaarverslag 2008 3 veroordeelde de correcti-
3 Het ging om een criminele organisatie bestaande uit twee clans, met elk
hun eigen meisjes en waarin elk lid welbepaalde functies had (bewaken
van de prostituees, handlangers, ...). Telkens was de modus operandi
dezelfde. De jonge vrouwen waren meestal afkomstig uit dezelfde regio in
Roemenië, waar ook de meeste beklaagden vandaan kwamen. Ze werden
in cafés gerekruteerd met de belofte op een job in het buitenland. De organisatie
regelde voor hen alle administratie, het vervoer en de opvang in België.
Ze werden in een appartement ondergebracht en bewaakt en verplicht om
zich dagelijks 12 uur na elkaar te prostitueren. Alles wat ze verdienden, moesten
ze aan hun uitbuiters afgeven. Hun identiteitspapieren werden hen afgenomen,
behalve om te gaan werken en ze werden aan bedreigingen en
geweldplegingen blootgesteld (opsluiting, fysiek geweld bij ontsnapping of als
ze niet genoeg geld in het laatje brachten); Jaarverslag Mensenhandel en -smokkel
2008, ‘Bestrijden met mensen en middel’, pp.60-61 en pp. 40-41.
Het Centrum moedigt het gebruik aan van de mogelijkheid
om verbeurdverklaarde zaken en vermogensvoordelen
toe te wijzen aan de burgerlijke partij
teneinde deze te vergoeden voor de geleden schade.
Het blijft echter mogelijk dat de veroordeelde,
ondanks de beslissing van de rechter, het slachtoffer
toch niet zal vergoeden. Eens de beslissing definitief 127
is, kan men zich wenden tot de gerechtsdeurwaarder
om een tenuitvoerlegging af te dwingen. Er kan dan
eventueel beslag worden gelegd op goederen van de
veroordeelde. Dit is echter een tijdrovende procedure
en zal bijkomende kosten voor het slachtoffer creëren.
Sommige slachtoffers zien hier dan ook van af.
Voor slachtoffers die beslissen niet in het statuut te
stappen en/of slachtoffers die terug huiswaarts keren
of zich niet langer in België bevinden, is het moeilijk
om een compensatie te bekomen. Hoewel het slachtoffer
zich in theorie kan laten bijstaan door een
advocaat om hier zijn belangen te behartigen, zal de
drempel voor veel slachtoffers te hoog zijn indien zij
127 Met andere woorden in kracht van gewijsde is getreden.
onele rechtbank van Brussel 4 de beklaagden o.m.
voor mensenhandel en voor exploitatie van prostitutie.
De burgerlijke partijen die aanzienlijke schadevergoedingen
eisten, kregen slechts provisionele
bedragen toegekend. Deze beslissing werd gedeeltelijk
gewijzigd door het hof van beroep van Brussel. 5
Het hof weerhield de tenlastelegging mensenhandel
tegen de beklaagden. Het hof wijzigde het vonnis
van de rechtbank in eerste aanleg wat de per equivalent
verbeurd verklaarde bedragen (ten belope van
11 miljoen euro) betrof en kende ze prioritair toe
aan de burgerlijke partijen, in functie van de schade
die ze elk hadden geleden. De burgerlijke partijen
kregen respectievelijk 432.000 euro materiële
schade en 5.000 euro morele schade en 257.680
euro materiële schade en 5.000 euro morele schade
toegekend.
4 Corr. Brussel, 18 juni 2008, 48ste k.
5 Brussel, 30 januari 2009, 12de k.
niet de juridische begeleiding krijgen, in tegenstelling
tot de slachtoffers die in het statuut stappen en wel
begeleid worden.
Sommige gespecialiseerde opvangcentra waar slachtoffers
in begeleiding zijn, zullen proberen de juridische
begeleiding voort te zetten wanneer het slachtoffer
terug huiswaarts keert. Het betreft dan voornamelijk
slachtoffers voor wie de gerechtelijke procedure al
ver gevorderd is en vaak nog wachten op de toekenning
van de schadevergoeding en de tenuitvoerlegging
ervan. Andere gespecialiseerde opvangcentra zullen
het slachtoffer dat huiswaarts wenst te keren en bijgevolg
ook uit het statuut wenst te stappen de nodige
contactgegevens verschaffen zodat zij zich kunnen
laten bijstaan door een advocaat via de tweedelijnsrechtsbijstand.
Het blijft echter aan het slachtoffer om
zelf de concrete stap te zetten. Deze drempel kan ertoe
leiden dat dergelijke slachtoffers hun belangen en
rechten niet laten verdedigen door een advocaat. Met
de kennis en contacten die de gespecialiseerde centra
met advocaten hebben, kan de vraag opgeworpen
worden welke rol de centra zouden kunnen spelen bij
de juridische ondersteuning van deze slachtoffers.