Jaarverslag_Mensenhandel-2011 - Centrum voor gelijkheid van ...

Opstart dossier
De lokale politie 242 werd verwittigd door de Belgisch-
Marokkaanse zaakvoerder, de latere beklaagde,
omwille van een dispuut met zijn werknemers die
niet betaald werden. Ze weigerden nog voor hem te
werken en zijn studio te verlaten, die als logeerruimte
fungeerde.
De lokale politie praatte met sommige werknemers
en de zaakvoerder. Ze stelde indicaties van een mogelijke
situatie van mensenhandel vast. In opdracht van
de arbeidsauditeur werden de werknemers, indien
nodig, met behulp van een tolk verhoord. Het sociaalarbeidsrechtelijk
luik werd verder onderzocht door de
sociale inspectie.
De slachtoffers werden in Marokko met valse beloftes
naar België gelokt waar ze aan het werk gezet werden.
Ze zaten in een situatie van schuldbinding waarbij ze
verplicht werden een periode gratis te werken om hun
schulden af te betalen.
De beklaagde had begin 2008 een vennootschap in
België opgericht om werkkrachten vanuit Marokko
hier legaal met een arbeidskaart B tewerk te kunnen
stellen. Voor 6.000 euro regelde hij de paspoorten en
de arbeidskaarten van de Marokkaanse werkkrachten.
Ter compensatie konden ze ook opteren om eerst renovatiewerken
te verrichten in één van zijn huizen in
Marokko alvorens naar België te vertrekken.
Slachtofferverklaringen
Verschillende slachtoffers legden verklaringen af. De
slachtoffers kwamen in juli en augustus 2008 aan
in België. Sindsdien hebben ze gedurende drie à vier
maanden op verschillende bouwwerven gewerkt. Ze
moesten meer dan acht uren per dag werken, dikwijls
zelfs op zaterdag en zondag. Ze hebben hiervoor
slechts enkele honderden euro’s ontvangen. De veiligheids-
en gezondheidsnormen werden niet gerespecteerd.
Bij ziekte moesten ze op eigen initiatief naar huis
vertrekken.
242 Zie ook: Hoofdstuk 3, Good and bad practices, punt 2.1. Lokale politie.
De slachtoffers werkten dagelijks zonder enige onderbreking
en tijdens de weekends, vanaf 10u00 ‘s
ochtends tot 20u00 of 21u00 ‘s avonds. De beklaagde
bracht hen elke ochtend naar de bouwwerf en reed
hen ‘s avonds ook telkens zelf terug naar hun verblijfplaats.
De slachtoffers klaagden over voedseltekort; ze
kregen enkel ’s avonds een maaltijd en tijdens de werkuren
kregen ze geen rustpauze om te eten.
Ze logeerden in een studio van de familie van de
beklaagde. De huisvestingsomstandigheden waren
slecht. Er waren slechts twee bedden voor zeven werkkrachten
ter beschikking. Tot november was er geen
verwarming beschikbaar.
De slachtoffers werden niet betaald. De beklaagde
gaf hen driewekelijks 50 euro cash zakgeld voor de
aankoop van sigaretten, telefoonkaarten en brood.
Nadat de slachtoffers hun geld hadden geëist, repliceerde
de beklaagde dat ze hem nog 6.000 euro
verschuldigd waren ter vergoeding van hun kost en
inwoon in België. Om dit af te betalen moesten ze een
jaar gratis voor hem werken. De slachtoffers weigerden
hierop zijn woning te verlaten en nog te werken zolang
ze niet betaald werden. De beklaagde belde de lokale
politie die bij hun interventie op basis van hun vroegere
ervaringen en opgebouwde expertise mogelijke
indicaties voor feiten van mensenhandel vaststelde.
Slachtofferstatuut
De slachtoffers waren bereid klacht neer te leggen
en in het slachtofferstatuut te stappen. 243 Eén van
hen was volledig ontmoedigd en barstte in tranen
uit toen de politie hem de basiselementen van het
slachtofferstatuut uitlegde. 244 Hij legde haarfijn uit in
welke omstandigheden de beklaagde hem in Marokko
gerekruteerd had. Het slachtoffer baatte met zijn
familie in Casablanca een klein familiaal bedrijfje uit
met een werkatelier dat economisch niet echt rendabel
was. In juni 2007 vroeg de beklaagde hen renovatiewerken
uit te voeren in zijn huis in Marokko. Hij
betaalde hiervoor enkel een klein voorschot. Tijdens
de werkzaamheden stelde de beklaagde het slachtoffer
voor bij zijn firma in België te komen werken.
Hij zou hier veel geld kunnen verdienen. Dagelijks zou
hij 107 euro verdienen, wat voor het slachtoffer een
243 Zie ook: Hoofdstuk 3, Good and bad practices, punt 1.1. Multidisciplinaire samenwerking.
244 Zie ook: Deel 1, Focus, Hoofdstuk 4, Give the money back.
Mensenhandel
Mensensmokkel
94 * 95