Jaarverslag_Mensenhandel-2011 - Centrum voor gelijkheid van ...

smokkel. De rechtbank stelde dat het een ‘klassieke’
mensensmokkelorganisatie betrof met een gekende
modus operandi waarbij Koerdische organisaties op
de parkings langs de E40 personen in onwettig verblijf
in vrachtwagens zetten richting het Verenigd Koninkrijk
(en in mindere mate naar Scandinavië). Tijdens de
zittingen haalden de beklaagden meermaals aan dat
de transporten mislukten. De rechtbank stelde echter
dat dit weinig uitmaakte, omdat de slachtoffers na een
mislukt vervoer werden teruggebracht in afwachting
van een nieuwe poging, waardoor de dader ertoe blijft
bijdragen dat het slachtoffer op het grondgebied van
een EU-lidstaat verblijft of er door reist.
De rechtbank oordeelde dat mensensmokkel een
zware bestraffing vraagt omdat het afbreuk doet
aan de menselijke waardigheid en een negatief effect
heeft op de maatschappij. De gevangenisstraffen varieerden
tussen één en acht jaar, waarvan sommigen met
uitstel. De rechter sprak eveneens een verbeurdverklaring
uit van de vermogensvoordelen voor een totaal
van 84.724 euro. 326 Het vonnis werd bevestigd (mits
een gedeeltelijke hervorming qua straftoemeting) in
een arrest van het hof van beroep te Brussel op 2 mei
2012. 327
Ten slotte stonden in een zaak 328 voor de correctionele
rechtbank van Ieper 32 beklaagden terecht voor
onder meer mensensmokkel, het aangaan van schijnhuwelijken,
valsheid in geschrifte en oplichting. Een
Indisch-Pakistaanse criminele organisatie regelde
schijnhuwelijken tegen vergoeding tussen meestal
Indische of Pakistaanse mannen enerzijds en Portugese
vrouwen gerekruteerd uit sociaal arme milieus
in Portugal anderzijds. De beklaagden organiseerden
deze schijnhuwelijken om een permanente verblijfsvergunning
voor de betrokken Indische en Pakistaanse
mannen te verkrijgen. Men legde hierbij op een Belgisch
gemeentehuis meestal een buitenlandse huwelijksakte
neer van het (schijn)huwelijk, voltrokken in Portugal,
Denemarken of Zweden en fictieve en valse arbeidscontracten
(onder meer in nachtwinkels) en werkgeversattesten
op naam van de Portugese echtgenote.
Voor het organiseren van de schijnhuwelijken werd
tussen 7.500 en 10.000 euro betaald. In een vonnis van
326 Zie ook: Deel 1 Focus, Hoofdstuk 2, Go for the money.
327 Brussel, 2 mei 2012, 13de k.
328 Corr. Ieper, 29 maart 2009. Zie ook: hoofdstuk 2, punt 4.2.3.Indo-Pakistaanse schijnhuwelijken
Ieper.
19 maart 2009 veroordeelt de correctionele rechtbank
te Ieper uiteindelijk acht van de 32 beklaagden voor
mensensmokkel. Ten aanzien van de toonaangevende
beklaagden stelde de rechtbank dat ze zich ontegensprekelijk
zwaarwichtig schuldig gemaakt hadden aan
de organisatie van schijnhuwelijken en dus aan vorm
van mensensmokkel waarvoor zij zich grof geld lieten
betalen. Hun gevangenisstraffen bedroegen tussen 30
maanden en drie jaar. De andere beklaagden werden
onder meer veroordeeld voor valsheid in geschrifte
door het opstellen van valse arbeidscontracten, het
aangaan van een schijnhuwelijk, gebruik van valse
paspoorten, ... Ten aanzien van één beklaagde die zich
schuldig had gemaakt aan het aangaan van een schijnhuwelijk
en oplichting van het OCMW voor 50.000
euro onder valse naam oordeelde de rechter dat een
strenge straf zich opdrong. Deze beslissing werd
door het hof van beroep te Gent in een arrest van 18
november 2011 329 bevestigd ten aanzien van de drie
beklaagden die in beroep waren gegaan.
329 Gent, 18 november 2011,10 de k.