Jaarverslag_Mensenhandel-2011 - Centrum voor gelijkheid van ...

ties, huiszoekingen en verhoren konden de smokkelfeiten
bewezen worden. Eén van de betrokkenen was ondertussen
uitgeweken naar Frankrijk om van daaruit zijn
smokkelactiviteiten verder te zetten. Tegen hem werd een
Europees aanhoudingsbevel uitgevaardigd.
OCMW 247
De meeste beklaagden verbleven wettig in België, onder
meer als subsidiair beschermde (4), als erkend vluchteling
(1) en als asielzoekers (4). Enkelen behoorden
tot het cliënteel van een OCMW. De politie bevroeg
op basis van een schriftelijke opdracht van de onderzoeksrechter
bepaalde OCMW ’s hierover. De verantwoordelijke
van een OCMW uit de Brusselse regio
weigerde op basis van haar beroepsgeheim aanvankelijk
informatie te geven over de bezoeken van een
beklaagde tegen wie eveneens een Europees aanhoudingsbevel
uitgevaardigd was. Deze beklaagde was een
subsidiair beschermde en ontving maatschappelijke en
financiële dienstverlening. Uiteindelijk kreeg de politie
na enkele herinneringen de gegevens en besliste post te
vatten bij zijn volgend bezoek bij de sociaal assistent.
De beklaagde kwam wel niet opdagen en heeft zich
sindsdien niet meer gemeld of vertoond bij de sociaal
assistent. De politie maakte in haar proces-verbaal
melding dat het betrokken OCMW desondanks maandelijks
zijn steun op zijn rekening bleef storten.
Financieel onderzoek 248
De rechtbank vroeg in de loop van het proces de
politie voor elke beklaagde apart het crimineel wederrechtelijk
vermogen te berekenen om in haar vonnis
een geïndividualiseerde verbeurdverklaring te kunnen
uitspreken. De politie heeft zich hiervoor gebaseerd
op de gedetecteerde smokkeltransporten van elke
beklaagde. Het resultaat toonde aan dat mensensmokkel
een lucratieve bezigheid was.
De criminele organisatie investeerde in legale circuits
zoals een carwash, eet- en drankgelegenheid om haar
criminele inkomsten wit te wassen. Daarnaast transfereerden
ze het geld via het onderhands hawalabankiersysteem
249 naar Irak om hun familie te
247 Zie ook: Deel 1 Focus, Hoofdstuk 3, The other side of the coin.
248 Zie ook: Deel 1 Focus, Hoofdstuk 1, Follow the money.
249 Zie ook: Deel 1 Focus, Hoofdstuk 1, Follow the money.
onderhouden of er te investeren in vastgoed. Voor het
hawala-bankieren gebruikten ze een Antwerpse elektrowinkel
van twee Iraakse broers, dat in werkelijkheid
een verdoken bankkantoor was.
4.2.2. Indische schijnhuwelijken Hasselt
In dit dossier organiseerde een Indische criminele
organisatie tegen betaling schijnhuwelijken in Zweden
tussen Indische uitbaters van nachtwinkels en Portugese
vrouwen om de verblijfssituatie van deze Indische
mannen, die onwettig in België verbleven, te regulariseren.
Als echtgenoot van een EU-onderdaan kregen ze
een verblijfsrecht.
De politie was in staat om veertien leden van de criminele
organisatie en hun rol te detecteren. Ze waren
allen Indiërs. De leider zat in Zweden. Aanvankelijk
had het parket van Hasselt dit dossier geseponeerd. Na
een burgerlijke partijstelling van het Centrum bij een
onderzoeksrechter werd het dossier heropend. Toch
besliste het parket uiteindelijk slechts één beklaagde
te vervolgen. De behandelende parketmagistraat
richtte zich in zijn vordering enkel op de feiten die
zich strikt afspeelden op het grondgebied van Hasselt
in de periode van 1 augustus 2004 tot 9 mei 2005,
waardoor de feiten voor deze beklaagde ook volledig
overlapten met het schijnhuwelijken-dossier van Ieper
dat verder besproken wordt. Hierdoor kon de rechtbank
zich in haar uitspraak enkel beperken tot een
opslorpende straf. 250 In werkelijkheid was de criminele
organisatie in dit dossier actief over het hele Belgische
grondgebied in de periode van 2004 tot 2007.
In België speelden zeven nachtwinkels een actieve sleutelrol.
De uitbaters ronselden Indische mannen voor
een schijnhuwelijk. In Hasselt waren vader en zoon
betrokken, elk in hun eigen winkel. Daarnaast waren
uitbaters van winkels in Luik, Brussel, St-Pieters-
Woluwe, St-Gillis, Eigenbrakel en Ieper actief. Verschillende
van deze uitbaters doken reeds vroeger op in
aanverwante Indo-Pakistaanse mensensmokkeldossiers.
Aanvankelijk was enkel de Hasseltse beklaagde
hierin actief, maar door het succes ervan breidde zich
250 Gelet op een eerdere veroordeling door de rechtbank van Ieper op 29 maart 2009 werd
in overeenstemming met artikel 65 lid 2 Strafwetboek geen aanvullende en nieuwe
straf opgelegd daar eenzelfde misdadig opzet werd weerhouden en de bestraffing door
de rechtbank van Ieper als voldoende streng werd beoordeeld door de rechtbank van
Hasselt. Corr. Hasselt, 25 november 2011, 18 de kamer.